Στο βάθος του τούνελ, υπάρχει φως;
Είναι σε όλους μας γνωστές οι σημαντικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί στις εργασιακές σχέσεις, τόσο με τη γενίκευση των όρων ατομικής διαπραγμάτευσης της εργασίας, που απλόχερα προσφέρουν τα κέντρα εξουσίας με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ψαλίδα στις απολαβές μας, όσο και με την εκχώρηση βασικών αρμοδιοτήτων του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που τροποποίησε σημαντικά τη θέση μας στον κρατικό μηχανισμό. Το πρόσφατο νομοσχέδιο για τις μελέτες επικυρώνει πλέον θεσμικά αυτές τις αλλαγές με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο.
Σσσς…η ΕΜΔΥΔΑΣ κοιμάται!
Ενώ όμως είναι σε όλους μας γνωστές οι αλλαγές αυτές, η σημερινή ηγεσία της ΕΜΔΥΔΑΣ δεν μπορεί -και δεν θέλει- να τις αντιληφθεί, δέσμια της συγκρότησής της με βάση τη συμφωνία «μισό-μισό» μεταξύ ΔΚΜ (της οποίας οι αντιθέσεις ομαλοποιήθηκαν με ωμές παρεμβάσεις από τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ) και ΠΑΣΚ (που όντας ηγεμονική συνδικαλιστική δύναμη στο δημόσιο, προσπαθεί να διασφαλίσει με τυχοδιωκτική πολιτική τις επιδιώξεις της). Αντί να αναλύσει την πραγματικότητα της οικονομικής και θεσμικής υποβάθμισης που καθημερινά βιώνουν οι συνάδελφοι που ζουν απ’ το μισθό τους και οχυρωμένη πίσω από ένα τυφλό συντεχνιασμό για τον «περιούσιο κλάδο», αποδέχτηκε παθητικά τις προεκλογικές εξαγγελίες της σημερινής κυβέρνησης για «κλαδικά μισθολόγια» και «διυπουργικούς κλάδους» και καλλιέργησε ένα κλίμα ευφορίας ότι «ο διάλογος διεξάγεται σε καλό κλίμα» και ότι έφτασε η στιγμή για την αναβάθμισή μας, θεσμικά και οικονομικά.
Παρόλο όμως που λίγοι μόνο μήνες ήταν αρκετοί για να διαψευστούν οι ελπίδες της, αντί να προσανατολίζει τον κλάδο στην οργάνωση των αντιστάσεων απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, προσπαθεί να παρακάμψει το πρόβλημα αναζητώντας εναγωνίως στηρίγματα σε μηχανισμούς και νέα ιδεολογήματα (ανασύροντας από το παρελθόν ό,τι πιο αντιδραστικό βρίσκει), φιέστες και πανηγύρια. Ανίκανη να διαχειριστεί τα προβλήματά μας, ακολουθεί επικίνδυνα μονοπάτια που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης. Η πολιτική αρχών κι ο μαζικός αγώνας έχουν υποκατασταθεί από πρακτικές που συγκροτούν μηχανισμούς με στόχο την εξασφάλιση εκλογικής πελατείας.
Βασικός άξονας της δράσης της ηγεσίας της ΕΜΔΥΔΑΣ όλο το τελευταίο διάστημα ήταν η διοργάνωση ενός «πανευρωπαϊκού» συνέδριου-φιέστα, με προφανή στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων και τις δημόσιες σχέσεις των εμπνευστών του. Όσο για την αντίστασή της απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια, μετά και την αποτυχία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, επέλεξε την προσφυγή…στη βάση, χωρίς πρόταση-εισήγηση, για να συζητηθεί -φιλολογικώς- το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων, αφού προηγουμένως έχει κατασπαταλήσει (σε πολύχρωμες ιλλουστρασιόν εκδόσεις, «πανευρωπαϊκά» συνέδρια και άλλες συναφείς δραστηριότητες) τα από τις προηγούμενες διοικήσεις αποθεματικά του ταμείου μας, αντί να τα διαθέσει για τη συγκρότηση απεργιακού ταμείου, απαραίτητου όσο ποτέ σήμερα που με το νέο θεσμικό πλαίσιο των έργων δεν υπάρχει η πολυτέλεια σύντομων αλλά αποτελεσματικών κινητοποιήσεων.
Διέξοδος ή έξοδος;
Σε λίγες μέρες θα πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής, που η ηγεσία της φρόντισε να καθυστερήσει όσο γινόταν περισσότερο, ενώ αμέσως μετά ακολουθεί και -έκτακτο- Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας για να αποφασίσει τα επόμενα βήματά μας. Η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών θα προσπαθήσει, με συγκεκριμένη πρόταση αγωνιστικών κινητοποιήσεων, να αντιστρέψει το κλίμα. Χωρίς να διεκδικούμε ικανότητες μάντη ή προφήτη, δεν έχουμε αυταπάτες ότι οι πλειοψηφούσες στο Δ.Σ. δυνάμεις της ΠΑΣΚ και της ΔΚΜ θα κάνουν ό,τι περνάει απ το χέρι τους (και έχουν εμπειρία σε ανάλογες πρακτικές, κωλυσιεργίες, αδειάσματα και άλλα…πιο δυναμικά) για να μην περάσει η πρότασή μας, ή κάποια ανάλογη. Το πολύ – πολύ να αποδεχτούν (ή να προτείνουν) μία ή δύο τρίωρες «επαναστατικές» στάσεις εργασίας.
Για να έχουμε όμως αποτελέσματα, θα πρέπει να απομονωθούν οι πολιτικές που θέτουν το παραταξιακό ή το προσωπικό όφελος πάνω απ’ τα συμφέροντα του κλάδου και να προετοιμαστεί ο κλάδος για άμεση, σχεδιασμένη και ουσιαστική κινητοποίηση που σημαίνει:
· Ενημέρωση και ανασυγκρότηση του κινήματος, συγκρότηση Απεργιακών Επιτροπών.
· Ίδρυση και λειτουργία Απεργιακού Ταμείου.
· Μέτρα για τους απεργοσπάστες και την περιφρούρηση του αγώνα.
· Μέτωπο ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και αποκάλυψή της.
· Μετάθεση του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου για τον Οκτώβριο.