ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Π.Δ. ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΩΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ

Είναι γνωστό ότι ο τομέας της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, διογκώνεται συνεχώς, με τζίρο που σήμερα ξεπερνά τα 4 τρις το χρόνο. Τα ιδιωτικά έργα πλέον, σε όγκο και σπουδαιότητα, δεν διαφέρουν από τα δημόσια. Στεγάζουν χιλιάδες ανθρώπους σε μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών, γραφείων και εργοστασίων, εμπορικών κέντρων, ξενοδοχείων, χώρους πολιτισμού, ψυχαγωγίας κλπ. Ταυτόχρονα όμως, και σκόπιμα νομίζουμε, απουσιάζει ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο παραγωγής ιδιωτικών έργων, με τις γνωστές επιπτώσεις στην αισθητική, την ασφάλεια, την ποιότητα και την οικονομία των κατασκευών, καθώς και στην κατανομή ευθυνών όταν προκύπτουν μικρά η μεγάλα προβλήματα, από απλές κακοτεχνίες μέχρι σοβαρές βλάβες ή και καταρρεύσεις κτηρίων λόγω σεισμών ή άλλων αιτίων.

Πάγιο λοιπόν αίτημα των μηχανικών υπήρξε για δεκαετίες η δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου κατασκευής ιδιωτικών έργων ικανού να διασφαλίζει την αρτιότητα των κατασκευών, τον έλεγχο των δομικών υλικών, και ταυτόχρονα να αποσαφηνίζει και να κατοχυρώνει το ρόλο των παραγόντων του ιδιωτικού έργου, να ρυθμίζει τις μεταξύ τους σχέσεις καθώς και τις ευθύνες.

Με το σχέδιο Π.Δ για το ΜΗ.Κ.Ι.Ε το ΥΠΕΧΩΔΕ ισχυρίζεται ότι επιχειρεί να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση κάνοντας ένα πρώτο βήμα.

Όμως μια πρώτη γενική παρατήρηση είναι ότι μια σειρά από ρυθμίσεις που αφορούν τις προδιαγραφές οικοδομικών έργων, τα Μητρώα υπεργολάβων, τεχνιτών και προμηθευτών δομικών υλικών, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς κλπ. δεν έχουν προωθηθεί ώστε να υπάρξει μια ολοκληρωμένη προσπάθεια αναμόρφωσης και οργάνωσης του χώρου των κατασκευών στον ιδιωτικό τομέα.

Έτσι το σχέδιο Π.Δ. αποτελεί μια πρόταση για την αντιμετώπιση μιας μόνον πλευράς του θέματος αφήνοντας τις άλλες ηθελημένα ασαφείς. Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο το εγχείρημα γίνεται προβληματικό, πόσο μάλλον που το ίδιο το σχέδιο διακρίνεται από προχειρότητα και σημαντικές ασάφειες και ελλείψεις:

1. Δεν υπάρχει σαφήνεια στον προσδιορισμό των ρόλων των εμπλεκομένων στην κατασκευαστική διαδικασία. Οι ορισμοί στο άρθρο 1 είναι συνοπτικοί, ελλιπείς και προκαλούν συγχύσεις.
2. Οι απαιτήσεις σε ίδια κεφάλαια των κατασκευαστικών εταιρειών του άρθρου 3 είναι παράλογα υψηλές σε σχέση με τα αντίστοιχα όρια εμβαδού που μπορούν να οικοδομήσουν, ενώ υπάρχει προκλητική διαφορά στις απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων μεταξύ των επιχειρήσεων ΜΗ.ΚΙ.Ε και ΜΕΕΠ . Για παράδειγμα τα 2500μ2 συνήθους κτηρίου μπορεί  να οικοδομήσει εταιρεία του ΜΗΚΙΕ με κεφάλαια 1.000.000 Ε ενώ για τη για την αντίστοιχη εταιρεία του ΜΕΕΠ το ποσό είναι 175.000 Ε.
3. Καταργείται σε μεγάλο βαθμό η αυτεπιστασία, βασική πηγή εργασίας για την πλειονότητα των μικρών ελευθέρων επαγγελματιών, αφού το όριο είναι 250 μ2 για οικοδομικά έργα, 300μ2 για βιομηχανικά κτήρια και 200μ2 για χώρους συνάθροισης κοινού.
4. Συναφές με το παραπάνω είναι το γεγονός ότι το σχέδιο Π.Δ. αγνοεί την Ελληνική πραγματικότητα όπου οι περισσότερες κατασκευές γίνονται από υπεργολάβους οι οποίοι πληρώνονται απ΄ ευθείας από τον ιδιοκτήτη. Για τα μητρώα υπεργολάβων και αυτοαπασχολούμενων τεχνιτών δεν γίνεται πουθενά αναφορά.
5. Δεν ξεκαθαρίζεται εάν οι μηχανικοί που εγγράφονται στο ΜΕΚ για να στελεχώσουν τις εταιρείες του ΜΗΚΙΕ θα έχουν επαγγελματικούς περιορισμούς, αν θα μπορούν π.χ. να είναι εγγεγραμμένοι και στο μητρώο μελετητών.
6. Δεν θίγονται καθόλου θέματα κανονισμών, προδιαγραφών, προτύπων συμβάσεων, συμφωνητικών, η σύνταξη των οποίων είναι διαπιστωμένη από όλους και επιβεβλημένη.
7. Το σχέδιο του ΠΔ. εισάγει το θέμα της υποχρεωτικής ασφάλισης της επαγγελματικής ευθύνης των μηχανικών που ασχολούνται με μελέτες, καθώς και όλα τα θέματα των ασφαλίσεων που περιέχονται στο άρθρο 12. Τα θέματα αυτά είναι εξόχως σοβαρά (σημειώνουμε παρεμπιπτόντως ότι εκπρόσωπος της ένωσης των ασφαλιστικών Εταιρειών προτείνεται να συμμετέχει στην επιτροπή ΜΗΚΙΕ) και θα πρέπει να αποσαφηνιστούν και να μελετηθούν διεξοδικά και όχι με την προχειρότητα με την οποία θίγονται στο προτεινόμενο ΠΔ.
8. Τέλος για σημαντικά θέματα όπως ο χρόνος εγκατάστασης του εργολάβου, οι προθεσμίες εκτέλεσης των εργασιών, οι διαδικασίες παραλαβής του έργου, η διασφάλιση της σωστής χρήσης του, και κατά συνέπεια το πλαίσιο ευθυνών το σχέδιο παραμένει σιωπηλό.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο παρά το γεγονός ότι πολλές άλλες πτυχές, του σχεδίου όπως π.χ. η σύνθεση της επιτροπής ΜΗΚΙΕ είναι εξίσου προβληματικές.

Συμπερασματικά νομίζουμε ότι το σχέδιο αυτό δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που επιλύει, ότι πρέπει να αποσυρθεί, να τροποποιηθεί ριζικά και να ενταχθεί σ΄ ένα ευρύτερο θεσμικό πλαίσιο αναδιάρθρωσης του ιδιωτικού κατασκευαστικού τομέα που να αντιμετωπίζει τις ιδιομορφίες, τις ανάγκες για βελτίωση της ποιότητας του δομημένου περιβάλλοντος, να θεσπίζει κανόνες και να καθορίζει αρμοδιότητες και ευθύνες.

<<Αρχική Σελίδα