Με τη συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας στις
3 και 4 του Απρίλη 2004 ολοκληρώθηκε η εκλογή
των οργάνων της Διοίκησης του ΤΕΕ (με μόνη
εκκρεμότητα την εκλογή του Αναπληρωτή
Γενικού Γραμματέα της Διοικούσας
Επιτροπής). Υπό συνθήκες έντονης
αντιπαλότητας στο εσωτερικό των μεγάλων
παρατάξεων που τοποθετούνται στο χώρο
της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Αλαβάνος,
εκλεγμένος με την Ενότητα Μηχανικών
Νίκος Κιτσίκης (Ε.Μ.Ν.Κ.), κατέλαβε τη θέση
του Προέδρου του ΤΕΕ, με στήριξη από τη
ΔΚΜ, τμήματος της ΠΑΣΚ και από άλλες,
μικρότερες παρατάξεις. Ο νέος πρόεδρος,
στάθηκε αντίπαλος στην αντιλαϊκή
κυβερνητική λαίλαπα της προηγούμενης
διετίας και έχει αποδείξει την
ευαισθησία του σε στιγμές κρίσης του ΤΕΕ
(2000 – 2001) σε ζητήματα ανοιχτής και
δημοκρατικής λειτουργίας. Γι’ αυτούς
τους λόγους, επανειλημμένα στηρίξαμε
κοινές κατευθύνσεις, όπως πιστεύουμε ότι
θα συμβεί και στο μέλλον. Όμως, υπό τους
ισχύοντες συσχετισμούς στην
Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ, η Συσπείρωση δεν
συμμετείχε στο σύστημα εκλογικής
υποστήριξής του, θεωρώντας ότι αυτό δεν
εγγυάται μια κατεύθυνση που θα στοχεύει
πάντα στην υπεράσπιση των εργαζόμενων
μηχανικών, την προστασία του δημόσιου
συμφέροντος, την ανατροπή του καθεστώτος
της σημερινής εκτρωματικής λειτουργίας
του ΤΕΕ.
Η κατεύθυνση της Συσπείρωσης όπως
διαμορφώθηκε με πανελλαδική συνάντηση
την 28.2.2004 και στις μετέπειτα ολομελειακές
συνεδριάσεις (ΕΔ ΤΕΕ 2287 και 2289) μέχρι τη
συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας, ήταν
αφενός η στήριξη των αριστερών
παρατάξεων για την εκπροσώπησή τους στα
όργανα διοίκησης του ΤΕΕ, σύμφωνα με τη
δύναμη που προέκυψε για την κάθε μια από
τις εκλογές του 2003. Επιπλέον, χωρίς
καθόλου να αγνοούμε τις διαφορές
αντιλήψεων ανάμεσα στις διαφορετικές
εκδοχές της Αριστεράς και τις
υφιστάμενες εντάσεις και αντιθέσεις,
προτείναμε το συντονισμό σε έξι κρίσιμα
μέτωπα παρεμβάσεων και αγώνα που
αντιστοιχούν στα προβλήματα των
εργαζόμενων μηχανικών, θεωρώντας αυτόν
το συντονισμό εφικτό αλλά και κρίσιμο
ζητούμενο της επόμενης περιόδου.
Σε αυτή την κατεύθυνση και σε συμφωνία με
την Ε.Μ.Ν.Κ., η Συσπείρωση διασφάλισε την
παρουσία της στα όργανα της διοίκησης με
μια θέση στο προεδρείο της
Αντιπροσωπείας (με παραχώρηση του
δικαιώματος για τη διεκδίκηση αυτής της
θέσης από την Ε.Μ.Ν.Κ., σύμφωνα με το
εκλογικό αποτέλεσμα του 2003), με
παραχώρηση μιας έδρας, που δικαιούμαστε
στη Διοικούσα Επιτροπή, στην Ε.Μ.Ν.Κ. Σε
περίπτωση που αυτό αποτύγχανε (τα μέλη
του προεδρείου της Αντιπροσωπείας
εκλέγονται με πλειοψηφικό), συμφωνήθηκε η
μονομερής στήριξη της Συσπείρωσης από
την Ε.Μ.Ν.Κ., για μια έδρα στην Διοικούσα
Επιτροπή. Σε κάθε περίπτωση, συμφωνήθηκε
να στηριχτεί η κατάληψη από την
Πανεπιστημονική της θέσης που δικαιούται
στη ΔΕ: Επρόκειτο για ζήτημα ιδιαίτερα
σημαντικό, καθώς, εκτός της εφαρμογής της
απλής αναλογικής, σχετιζόταν και με την
πρόταση της Συσπείρωσης για συντονισμό
των αριστερών παρατάξεων σε συγκεκριμένα
μέτωπα δράσης.
Κατά την εκλογική διαδικασία το μέλος της
Συσπείρωσης Αντώνης Μαούνης εκλέχτηκε
στο προεδρείο της Αντιπροσωπείας. Όμως οι
προηγούμενες κατευθύνσεις μας
ανατράπηκαν από τη στάση δύο μελών της
Συσπείρωσης που προκάλεσαν την απώλεια
της έδρας από την Πανεπιστημονική –ο
ένας δε στήριξε ούτε την υποψηφιότητα της
Συσπείρωσης στο Προεδρείο της
Αντιπροσωπείας.
Το περιεχόμενο της διαφωνίας του
αντιπροσώπου της Συσπείρωσης, που πρώτος
δήλωσε ότι δεν θα την υλοποιήσει, ήταν:
Δεχτήκαμε μια θέση στο προεδρείο της
Αντιπροσωπείας αντί για μια θέση στη
Διοικούσα. Αυτό μας κάνει προσάρτημα του
συστήματος που εξέλεξε πρόεδρο του ΤΕΕ
τον εκπρόσωπο της Ε.Μ.Ν.Κ και «ωφελεί» την
Ε.Μ.Ν.Κ., που συνεργάστηκε με τη δεξιά.
Τα ερωτήματα που τίθενται: Πώς συμβαίνει
αυτό όταν η Συσπείρωση δεν στήριξε
απολύτως καμία από τις επιλογές του
συστήματος αυτού; Πώς «μολυνόμαστε από τη
δεξιά» όταν ανταλλάσσουμε μια θέση με την
Ε.Μ.Ν.Κ., ενώ ανακτούμε την καθαρότητά μας
όταν της ζητάμε να μας ψηφίσει μονομερώς
για να εκλεγούμε στη Διοικούσα; Μήπως
γιατί η εκλογή στο Προεδρείο της
Αντιπροσωπείας είναι «λάθος αρχής»
επειδή γίνεται με πλειοψηφικό; Τότε γιατί
τη δεχτήκαμε στην προηγούμενη θητεία;
Μήπως επειδή δεν ήταν σαφές ότι θα
εκλεγούμε, μήπως το απευχόμασταν κιόλας;
Για όλα τα προηγούμενα αλλά και για τον
πολιτικό σουρεαλισμό της στάσης που
τηρήθηκε (χτυπάω το σύστημα εκλογής του
προέδρου αποκλείοντας την
Πανεπιστημονική) η απάντηση είναι η σιωπή.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για την
προφανή συγγένεια με τις αντιλήψεις που
δεν ντράπηκαν να διανείμουν γραπτά στην
Αντιπροσωπεία οι εκπρόσωποι της «Ανεξάρτητης
Αριστερής Κίνησης – Εργαζόμενοι
Μηχανικοί». Υπό την ομηρία αυτών των
αντιλήψεων, που διατηρούνται στον Α.Χ.ΜΕΤ.,
η εκλεγμένη με το σχήμα αυτό αντιπρόσωπος,
μέλος της Συσπείρωσης, συνετέλεσε, την
τελευταία στιγμή, στην ανατροπή της
εκλογικής μας κατεύθυνσης και στο πλήγμα
στην πολιτική μας πρόταση, με τον
αποκλεισμό της Πανεπιστημονικής.
Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι η
πρότασή μας για τη συντονισμένη δράση των
αριστερών παρατάξεων είναι ένα φτηνό
πρόσχημα για τη μονομερή συνεργασία μας
με την Ε.Μ.Ν.Κ., επειδή αυτή θα μας
εξασφάλιζε μια πλήρη θητεία στη Διοίκηση
αντί για τη μισή, που θα εξασφάλιζε η
επανάληψη της συνεργασίας μας με την
Πανεπιστημονική. Εκτός αν κάποιοι
περίμεναν να εξατμιστεί ξαφνικά η
δεκαετής στάση του ΚΚΕ εναντίον του
Συνασπισμού ενόψει της εκλογής της νέας
διοίκησης του ΤΕΕ, επειδή το ζήτησε η
Συσπείρωση και, επειδή δεν μας έγινε η
χάρη, θα έπρεπε «να τιμωρηθεί» η
Πανεπιστημονική, αγνοώντας το εκλογικό
αποτέλεσμα του 2003.
Υπό αυτές τις εντυπώσεις, με ακυρωμένη
την εκλογική μας κατεύθυνση και με βαριά
τραυματισμένη την πρότασή μας προς τις
παρατάξεις της Αριστεράς στην οποία
επιμένουμε, ο εκπρόσωπος της Συσπείρωσης
παραιτήθηκε από τη θέση του στο Προεδρείο
της Αντιπροσωπείας ώστε να είναι καθαρός
ο διαχωρισμός της Συσπείρωσης από
αντιλήψεις και πολιτικές συμπεριφορές
που ουδέποτε την χαρακτήρισαν.