Επιτέλους, ξέσπασε η κρίση στο ΤΕΕ
Ένα χρόνο μετά τις εκλογές του 2000, το ΤΕΕ παραμένει ουσιαστικά χωρίς Διοίκηση. Η απερχόμενη, τριετούς νόμιμης θητείας,, από καιρού διανύει τον 5ο χρόνο της.
Ο απερχόμενος Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας, εμπόδισε την ανάδειξη νέων οργάνων, υπονομεύοντας τη συνεδρίαση της 10.11.2001, που ο ίδιος συγκάλεσε ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Με υποκριτική επίκληση ζητημάτων νομιμότητας, η λειτουργία του ΤΕΕ καθηλώνεται από προφανείς ιδιοτελείς σκοπιμότητες ανεξέλεγκτων ομάδων που συγκρούονται, δικτυωμένες οριζόντια στο εσωτερικό όλων των “συνήθως κυρίαρχων παρατάξεων”. Παραλύει κάθε αρχή, κάθε κανόνας δημοκρατίας και διαφάνειας.
Η διαπαραταξιακή αντιμετώπιση της εκτεταμένης νόθευσης του εκλογικού αποτελέσματος (τελεσίδικη από την 9/11), κατέγραψε τα βασικά προβλήματα στον τρόπο που έχει οικοδομηθεί το ΤΕΕ, με αποτέλεσμα τη λειτουργία του μέσω αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων. Στη συνέχεια, οι συμφωνημένες και γραπτές, εκτενείς διαπιστώσεις και προτάσεις, φαίνονται να ξεχνιόνται και να υποχωρούν σε μια άνευ αρχών –και ορίων- καρεκλομαχία.
Οι Αντιπρόσωποι που αγνόησαν τη μεθόδευση του Προέδρου (που δεν αποτελεί πλέον πρωτοτυπία για το ΤΕΕ) και προσήλθαν την 10/11, για να αναδείξουν νέα Διοίκηση, όσο και αν δεν πέτυχαν την απαιτούμενη απαρτία, με την προσέλευσή τους κατέγραψαν με δραματικό τρόπο το καθεστώς μιας γενικευμένης κρίσης στη λειτουργία και τη δράση του ΤΕΕ.
Οι υπόλοιποι Αντιπρόσωποι, αν δεν έπεσαν θύματα μιας ελλιπούς, μονομερούς πληροφόρησης, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν δεν στηρίξουν τις προτάσεις του Διαπαραταξιακού για ένα άλλο ΤΕΕ, επιλέγουν τον αυτοεξευτελισμό, το ρόλο της γλάστρας, με μόνη ελπίδα ένα μερίδιο στις εξουσίες ενός εξευτελισμένου θεσμού.
Ακόμα χειρότερα: Ο μείζων κίνδυνος για τους μηχανικούς που σέβονται τον κοινωνικό τους ρόλο είναι, το σημερινό ΤΕΕ, να λειτουργήσει ως αντίπαλος αλλά και ως πρότυπο: Καθώς το ίδιο καταρρέει, διευκολύνει, ενθαρρύνει και ενεργοποιεί νοσηρές φιλοδοξίες, συμβάλλει στο να αναπαραχθούν πολλά και πανομοιότυπα ΤΕΕ στο εσωτερικό ενός ευρύτερου αριθμού φορέων, που η ανεξάρτητη ύπαρξή τους είναι κρίσιμη για τη συλλογική έκφραση των μηχανικών.