Η ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ

            Το 2000 και 2001 αποτέλεσαν έτη εντατικής ανάπτυξης του κατασκευαστικού κλάδου, με παράλληλη επιδείνωση των όρων διαπραγμάτευσης της μισθωτής διανόησης με το κεφάλαιο. Το επόμενο διάστημα είναι καθοριστικό για τους όρους αναπαραγωγής των εργαζομένων στον κατασκευαστικό κλάδο (επαναδιαπραγμάτευση των εργασιακών σχέσεων, τροποποίηση των διατάξεων της υπερωριακής απασχόλησης, γενίκευση της απασχόλησης με το καθεστώς του «δελτίου» για τους μηχανικούς...).

q       Το σύνολο της κατασκευαστικής δραστηριότητας (δημόσια και ιδιωτικά έργα) του 2000 φτάνει τα 3,5 τρις. Τα κονδύλια που θα διατεθούν από το Γ ΚΠΣ (17,5 τρις) τη χρονική περίοδο 2000-2006 για την κατασκευή έργων είναι σχεδόν τριπλάσια του Β΄ ΚΠΣ.

q       Η συμμετοχή των κατασκευών στο ΑΕΠ: 16,1% (2000), αναμένεται να ξεπεράσει το 20% την εξαετία 2001-2006.

q       Το σύνολο των εργαζόμενων του κλάδου (290.000) αντιπροσωπεύει το 7,5% της συνολικής απασχόλησης. Το σύνολο των μηχανικών (66.000) παρουσιάζει την παρακάτω διάρθρωση: 27.000 (41%) μελετητές, 16.900 ( 26%) εγγεγραμμένοι στο ΜΕΚ του ΥΠΕΧΩΔΕ, 13.000 (20%) αυτοαπασχολούμενοι ή στελέχη δημόσιων-ιδιωτικών έργων, και 8.900 (13%) απασχολούνται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

q       Την εξαετία 2001-2006 αναμένεται δημιουργία 62.000 θέσεων εργασίας με την παρακάτω διάρθρωση:15.000 μηχανικοί, 7.000 απόφοιτοι ΤΕΙ-ΙΕΚ, 35.000 μετανάστες (με νομιμοποίηση μέρους που ασχολείται είδη στον κλάδο) και 5.000 διαφόρων ειδικοτήτων.(ΕΔ 18/12/00-ΙΟΚ, ΕΔ 21/5/01, ΒΗΜΑ 9/12/01).

Στο έδαφος λοιπόν της χρυσής 10ετίας των κατασκευών στη χώρα μας το σύνθημα της κυβέρνησης και των μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών είναι « αύξηση της ευελιξίας και της ανταγωνιστικότητας, επιτάχυνση των διαρθρωτικών παρεμβάσεων».

            Στη συγκυρία αυτή, και παρά τις θετικές προϋποθέσεις που δημιουργεί η αυξημένη ζήτηση μηχανικών, επιχειρείται η αναδιάταξη των πολιτικών όρων με τους οποίους τα στρώματα της διανοητικής εργασίας διαπραγματεύονται τη θέση τους στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας.

• Γενικεύεται η απασχόληση κάτω από το καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών (ατομική διαπραγμάτευση, πλήρη ελαστικοποίηση, παραγωγικοποίηση).
• Επικυρώνεται η αποδόμηση συνολικά του εργατικού δικαίου (άδειες, επιδόματα, συνδικαλιστικές ελευθερίες).
• Επιτείνεται η ένταση και έκταση της εργασίας στα όρια της βιολογικής αναπαραγωγής (εργασία 10 και πλέον ωρών, εργασία τα Σάββατα, εξώθηση από κάθε προσωπικό – οικογενειακό προγραμματισμό).
• Ενισχύεται ο πλήρης κατακερματισμός και η δια βίου προσαρμογή στις επιταγές της ανταγωνιστικότητας (αύξηση των αποδοχών με αποδοχή των όρων και των ρυθμών που επιβάλει η υλοποίηση των έργων).   

Ο χώρος των μηχανικών διαπερνάται από εντονότατες αντιφάσεις που επιτείνονται στο βαθμό που νέες κοινωνικές του μερίδες πολώνονται σε κατώτερες μορφές εργασίας, με έντονα τα χαρακτηριστικά της απαξίωσης του γνωσιολογικού - πνευματικού τους κεφαλαίου, αλλά και των ευρύτερων όρων διαπραγμάτευσης των εργασιακών τους σχέσεων. Ταυτόχρονα -και αντίστροφα- κοινωνικές μερίδες βελτιώνουν συνολικά τη θέση τους στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας συνδεδεμένες με μερίδες του αναπτυσσόμενου κατασκευαστικού κεφαλαίου και του κεφαλαίου των νέων τεχνολογιών.

Η αναγκαιότητα επανασύνθεσης των συλλογικών μορφών οργάνωσης και δράσης είναι ο μοναδικός τρόπος για την επαναδιαπραγμάτευση των όρων εργασίας και ζωής των μισθωτών μηχανικών, αλλά και των εργαζομένων του κλάδου. Η συλλογική δράση δεν είναι αποτέλεσμα μόνο πολιτικής βούλησης, αλλά πολύ περισσότερο διαδικασιών σύνθεσης του κοινωνικού υποκειμένου για την υπεράσπιση και διεύρυνση των όρων αναπαραγωγής του.

Η αναγκαιότητα αξιοπρεπούς συλλογικής σύμβασης εργασίας για τους μισθωτούς μηχανικούς είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για την επανάκτηση συλλογικής συνείδησης και τη δυνατότητα ουσιαστικής διαπραγμάτευσης (μισθοί, 35ωρο, επιδόματα, συνδικαλιστικά δικαιώματα...). Παράλληλα:

• Η δημιουργία του ταμείου αλληλεγγύης για τους άνεργους μηχανικούς
• Η κατάργηση του αντι-ασφαλιστικού νόμου (ν.2084/92), η μείωση των εισφορών, η πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,

αποτελούν το ελάχιστο αναγκαίο των διεκδικήσεών μας.

Η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών στην κατεύθυνση αυτή θα επιδιώξει με όλες τις δυνάμεις της την ενεργοποίηση των επιστημονικών συλλόγων και των μισθωτών μηχανικών που δρουν στον κλάδο, ώστε να υπάρξει συλλογική έκφραση των συμφερόντων της μισθωτής εργασίας.

<<Αρχική Σελίδα