Η αδράνεια είναι συνενοχή

Εκλογές στην ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής

για ανάδειξη Δ.Σ. και αντιπροσώπων για το Συνέδριο της Ομοσπονδίας

(Τρίτη 30 Μαρτίου 2004)

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την υποβάθμιση της εργασίας μας, τη διάλυση του δημόσιου τομέα και τον ασφυκτικό έλεγχό του από τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ. Άλλαξε η κοινωνία, αλλάξαμε και εμείς.

Οι αλλαγές αυτές είναι αποτέλεσμα στρατηγικών πολιτικών επιλογών κοινών και για τα δυο μεγάλα κόμματα (το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ) που εναλλάσσονται στην εξουσία. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται η διατήρηση και ένταση των μισθολογικών διαφοροποιήσεων μεταξύ των υπαλλήλων διαφορετικών Υπουργείων (ή ακόμη και διαφορετικών Υπηρεσιών του ίδιου Υπουργείου), καθώς και οι αθρόες προσλήψεις υπαλλήλων με σύμβαση ορισμένου χρόνου ή έργου, που εργάζονται σ’ ένα διαρκές καθεστώς ομηρίας χωρίς δυνατότητα αντίδρασης.

Και ενώ έχει γίνει πλέον φανερό ότι η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα σημαίνει σύνδεση του μισθού με την …ενδοτικότητα, κάποιοι βολεύονται με τις ατομικές πρακτικές που απλόχερα προσφέρει η κυβερνητική πολιτική: ατομική διαπραγμάτευση της εργασίας σε θέσεις με πρόσθετες αμοιβές, δημιουργία «Ειδικών Υπηρεσιών» που λειτουργούν έξω από τους κανόνες και τους ελέγχους του δημοσίου. Είναι μια πολιτική που επιδιώκει να οργανώσει τη συναίνεση μέσω της συνενοχής.

Ταυτόχρονα, η μαζική διαπλοκή (εντός και εκτός ΕΥΔΕ) μεγάλης μερίδας δημοσίων υπαλλήλων -κυρίως διευθυντικών στελεχών- με την εξουσία αποτελεί κύριο μέσο ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης, ενώ η διαφθορά στο δημόσιο τομέα, όχι μόνον δεν αντιμετωπίζεται, αλλά και χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την περαιτέρω απαξίωση των δημόσιων Υπηρεσιών και τη μεταφορά αρμοδιοτήτων σε μηχανισμούς ανεξέλεγκτους (όπως οι ιδιότυπες κρατικές ανώνυμες εταιρείες), με πολλαπλάσια αντίστοιχα φαινόμενα.

Η κυριαρχία αυτών των πρακτικών έχει σημαντικές συνέπειες και στη συνδικαλιστική συγκρότηση του χώρου, όπως φάνηκε και στις πρόσφατες κινητοποιήσεις, όπου βασικός απεργοσπαστικός μηχανισμός -πλάι σ’ αυτούς που έχουν "πειστεί" ότι κάθε κινητοποίηση είναι δάκτυλος της αντιπολίτευσης με στόχο την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής- ήταν το στρώμα των μηχανικών που κατέχουν διευθυντικές θέσεις.

Η πολιτική που ασκεί η Ομοσπονδία μας, αν δεν λάβει σοβαρά υπόψη αυτές τις εξελίξεις κινδυνεύει να γίνει όργανο ενσωμάτωσης των εργαζομένων στις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές, αφού δεν θα μπορεί να αναπτύξει κανένα μαζικό κίνημα. Το ποσοστό των συναδέλφων που συμμετείχαν στις τελευταίες κινητοποιήσεις είναι οριακό για την ύπαρξη συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο μας και πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η αντιδραστική στροφή που επικράτησε στο 6ο Τακτικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας (με την απόφαση για δρομολόγηση διαδικασιών μετατροπής της Ομοσπονδίας μας σε Συνομοσπονδία Μηχανικών) και οδήγησε τη Συσπείρωση στην αναγκαστική αποχώρησή της από το προεδρείο, διαμόρφωσε το «κατάλληλο» έδαφος για μια σειρά αρνητικές εξελίξεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων κινητοποιήσεων του κλάδου: Εσωστρέφεια και τάση διαχωρισμού από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, υιοθέτηση «πολιτικής ισορροπιών» με αποτέλεσμα την ακινησία, υποταγή του κινήματος στη λογική των διαπραγματεύσεων, αδυναμία του κλάδου να υποχρεώσει την Κυβέρνηση να υλοποιήσει τις γραπτές δεσμεύσεις της.

Η ενότητα του κοινωνικού χώρου, είναι η βάση πάνω στην οποία μπορεί να αναπτυχθεί οποιοδήποτε κίνημα και πρέπει να προφυλαχθεί με κάθε τρόπο. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να ανοίξουν μέτωπα μέχρι σήμερα αφανή:

1.        Μέτωπο ενάντια στις πρακτικές ατομικής διαπραγμάτευσης της εργασίας και στην ομηρία των συμβασιούχων, κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει, τουλάχιστον με την ένταση και προβολή που θα όφειλε. Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις που κάνει η ΕΜΔΥΔΑΣ θα πρέπει να γίνονται μόνο για τα μέλη της και πρέπει να εξαιρούνται όσοι έχουν πρόσθετες απολαβές μέσω ατομικών διαπραγματεύσεων. Δυστυχώς η πολιτική των «θετικών λύσεων» με την προσήλωση στη υπογραφή των συλλογικών συμφωνιών κ.λ.π. δεν αρκεί.

2.        Καταγγελία της διαφθοράς. Δυστυχώς οι μηχανικοί, που δεν είναι οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης του κρατικού μηχανισμού, έχουν σημαντική συμμετοχή σε τέτοια φαινόμενα.

3.        Ανάδειξη των διαφορών και των αντιθέσεων στο χώρο των μηχανικών (όπως οι διαφορές στην ασφάλιση ανάμεσα στους «νέους» και τους «παλαιούς» ασφαλισμένους), οι οποίες εντάσσονται στις αντιθέσεις που δημιουργεί η κρατική πολιτική στο σύνολο του δημόσιου τομέα. Ήδη, μετά τις προσλήψεις νέων συναδέλφων τα τελευταία χρόνια, έχουμε μηχανικούς δύο ταχυτήτων στην ασφάλιση, και το ζήτημα δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνη της η Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ.

Η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών και με τη συμμετοχή της στις εκλογές στην ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής για ανάδειξη Δ.Σ. και αντιπροσώπων για το Συνέδριο της Ομοσπονδίας, αγωνίζεται:

·          Για την αναβάθμιση των διαδικασιών του συνδικαλιστικού κινήματος και την ανεξαρτησία του από κρατικές και κομματικές εξαρτήσεις.

·          Ενάντια στην ατομική διαπραγμάτευση, που εντείνει τις οικονομικές διακρίσεις, εμπεδώνει σχέσεις εξάρτησης και υποταγής και κατακερματίζει τον κοινωνικό χώρο.

·          Για την αποφασιστική εναντίωση στα φαινόμενα διαφθοράς, που καθιστούν το κλάδο αφερέγγυο και συνένοχο στις κρατικές πολιτικές για τη δημόσια διοίκηση και την παραγωγή δημοσίων έργων.

·          Ενάντια στην κυριαρχία των νόμων της αγοράς που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών του δημόσιου τομέα, στην κατάργηση του κοινωνικού ελέγχου και στην απαξίωση του κοινωνικού χαρακτήρα της δημόσιας διοίκησης.

·          Για την κοινή δράση και αλληλεγγύη με τα υπόλοιπα στρώματα εργαζομένων με στόχο την ανατροπή των πολιτικών που μεταφέρουν τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων, που λεηλατούν το ασφαλιστικό σύστημα και περιορίζουν τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα.

·          Ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των νέων συναδέλφων που, ενώ παράγουν το ίδιο έργο, έχουν μειωμένα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Ενάντια στις πολιτικές ομηρίας των συμβασιούχων συναδέλφων.

·          Για τη μαζική και ενεργητική συμμετοχή του κλάδου σε ευρύτερα κοινωνικά κινήματα που σηματοδοτούν μια άλλη προοπτική ενάντια στους μονόδρομους που επιχειρούν να επιβάλλουν οι κυρίαρχες πολιτικές.

·          Ενάντια στον πολιτισμό των Ολυμπιακών Αγώνων, τις επικοινωνιακές καταιγίδες και τους άλλους μηχανισμούς χειραγώγησης που διαμορφώνουν τη συναίνεση.

<<Αρχική Σελίδα