Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ: ενός κακού μύρια έπονται
Η Κική και η ...Κοκό: ΔΚΜ 1, ΔΚΜ 2, ΔΚΜ 3, ΔΚΜ 4
Η μέθοδος του σπασίματος μιας παράταξης σε πολλά ψηφοδέλτια, αποβλέπει στην υποκλοπή εδρών από τις μικρότερες παρατάξεις που βρίσκονται κοντά στο εκλογικό μέτρο. Είναι μια πρακτική για να καταστρατηγείται η απλή αναλογική στην πράξη, ακόμα και από παρατάξεις που στα λόγια τουλάχιστον την αποδέχονται. Η μέθοδος αυτή, που έχει γίνει παράδοση στις εκλογές των οργάνων του ΤΕΕ, εφαρμόστηκε στο τελευταίο συνέδριο της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ από την ΔΚΜ, που «έσπασε» σε 4 κομμάτια (ΔΚΜ 1, ΔΚΜ 2 κλπ). Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν έγινε με σκοπό να κερδηθεί επιπλέον έδρα στη διοίκηση, αλλά για να ελεγχθούν τι ψηφίζουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί της στη μυστική εκλογική ψηφοφορία για το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας! Με τη μέθοδο αυτή, αν ο καθένας σταυρώνει τον επιλεγμένο από την παράταξη υποψήφιο και τον εαυτό του, η παράταξη –και όχι μόνο αυτή– γνωρίζει τι ψήφισε ο καθένας.
Αν η ηγεσία μιας παράταξης χρειάζεται να καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους για να εξασφαλίσει τη συνοχή της, είναι προφανές πόσο δύσπιστος θα πρέπει να είναι κάποιος που θα επιθυμούσε να συνεργαστεί μαζί της. Υπενθυμίζουμε ότι η ΔΚΜ είχε χάσει ήδη την φερεγγυότητά της από την περίοδο του 6ου Συνεδρίου (Ρόδος, Ιούλιος 2003), όταν είχε συμμαχήσει με τα ακραία στοιχεία της ΠΑΣΚ στο ζήτημα της τριτοβάθμιας οργάνωσης του κλάδου. Σήμερα, ως κυβερνητική παράταξη πλέον στο χώρο της ΕΜΔΥΔΑΣ, σπαράσσεται από ανταγωνισμούς που δεν έχουν καμιά πολιτική διάσταση αλλά προκύπτουν από προσωπικές φιλοδοξίες και τυχοδιωκτισμούς, που τροφοδοτούνται από την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία. Γι’ αυτό εξάλλου όχι μόνον αδυνατεί να αρθρώσει ένα στοιχειώδη πολιτικό λόγο για το χώρο των μηχανικών του δημοσίου αλλά δεν μπορεί ούτε καν να διαμορφώσει κοινή στάση στα ζητήματα συγκρότησης του προεδρείου.
Την Τρίτη 22 Ιουνίου 2004, κατά τη συνεδρίαση για τη συγκρότηση του Δ.Σ. της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ, η παρουσία της ΔΚΜ ήταν για γέλια ή για κλάματα, ανάλογα το πώς το βλέπει ο καθένας: Ανακοινώθηκε ότι η Γραμματεία της ΔΚΜ αποφάσισε να στηρίξει την υποψηφιότητα ως προέδρου του Παναγιώτη Κατίκα της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, όμως τα 2 από τα 4 μέλη της που ήταν παρόντα (Σίσσυ Κορακά και Μαργαρίτης Μαργαριτόπουλος, που έχουν βαριές ευθύνες για την τυχοδιωκτική εμπλοκή της ΕΜΔΥΔΑΣ στην περιπέτεια για την τριτοβάθμια συγκρότηση), έθεσαν και τα δύο υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου!!! Δεν γνωρίζουμε αν –σε περίπτωση που ήταν παρόντα και τα υπόλοιπα 2 μέλη της ΔΚΜ– θα έθεταν και αυτά υποψηφιότητα για πρόεδροι… Μια καλή λύση θα ήταν να προτείνουν να αλλάξει το καταστατικό και να έχουμε τέσσερις (ή ακόμα και πέντε) προέδρους! Ίσως έτσι έβρισκε λύση και το ζήτημα της συγκρότησης του προεδρείου, αφού θα βολευόταν και η βουλιμία της ΠΑΣΚ που επιμένει, ως πλειοψηφούσα παράταξη, να έχει και αυτή επιτέλους έναν (τουλάχιστον) πρόεδρο...
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με γραπτή της ανακοίνωση, δήλωσε ότι διεκδικεί τη θέση του προέδρου και μόνον αυτή και μάλιστα με υποψήφιο τον απερχόμενο πρόεδρο, ο οποίος μέχρι πρόσφατα δήλωνε σε όλα τα όργανα (Συνέδρια, Γενικά Συμβούλια κλπ) και προς κάθε κατεύθυνση, ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει πλέον διακριτή θέση στα όργανα της ΕΜΔΥΔΑΣ. Φαίνεται όμως, ότι αυτή η «στοχοπροσήλωση» για το συγκεκριμένο πόστο την τυφλώνει και δεν μπορεί να δει τι γίνεται γύρω της. Γι’αυτό ίσως ο υποψήφιος πρόεδρός της, σχετικά με όλα αυτά τα κωμικοτραγικά που περιγράψαμε, αρκέστηκε στο να κάνει τη «λιτή» δήλωση, ότι τον τιμά η πρόταση της Γραμματείας της ΔΚΜ. Την προηγούμενη περίοδο, μετά την κρίση στο 6ο Συνέδριο αναγκάστηκε, για να διατηρήσει τη θέση του ως πρόεδρος (για την … Ομοσπονδία και το …κίνημα, ρε γαμώτο…), να βάλει αρκετό νερό στο κρασί του και ουσιαστικά να δώσει αριστερό άλλοθι στους τυχοδιωκτισμούς της ΔΚΜ, η οποία κατάφερε –αξιοποιώντας το δεκανίκι αυτό– όχι μόνον να γλιτώσει τη διάλυση αλλά και να ενισχυθεί σε βάρος κυρίως της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. Σήμερα όμως που ο υποψήφιος πρόεδρος επιχειρεί να επαναλάβει το ίδιο εγχείρημα, θα πρέπει να κάνει πολύ μεγαλύτερες υποχωρήσεις. Είναι δύσκολο να κυβερνάς γαλέρα…
Το περιοδικό «από
μηχανής» και οι μηχανές χειραγώγησης
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, σε αντίθεση με την ΔΚΜ, είναι πράγματι παράταξη με συνοχή. Έχει μάλιστα, στο επίπεδο των εκπροσώπων της στα όργανα, γραμμή και για όλα τα δευτερεύοντα ζητήματα, και την υποστηρίζει με φανατισμό. Εντύπωση μας προξένησε η ιδιαίτερη επιμονή και μεθοδικότητα που επιδεικνύει για την ανατροπή μιας απόφασης του 7ου Συνεδρίου που αφορά την τριμηνιαία περιοδική έκδοση της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής «από μηχανής». Μετά από εισήγηση 2 μελών της συντακτικής επιτροπής (Γ. Καλαντζόπουλος και Χ. Λεμπέσης) που συμμετείχαν στην επιτροπή για το σχέδιο απόφασης του 7ου Συνεδρίου, έγινε δεκτή η πρόταση να εκδίδεται πλέον η εν λόγω περιοδική έκδοση από την Ομοσπονδία. Οι λόγοι είναι τόσο προφανείς που δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε.
Εξάλλου η πρόταση αυτή έγινε δεκτή από το συνέδριο ομόφωνα, και δεν ακούστηκε καν κάποια επιφύλαξη. Όμως, κατά τις διαδικασίες συγκρότησης των οργάνων, τόσο του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, όσο και του Δ.Σ. της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής, η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ επιδεικνύει ιδιαίτερη επιμονή για την ανατροπή αυτής της απόφασης. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τη στάση της. Υποθέσεις μόνον μπορούμε να κάνουμε: Τα κρίσιμα ζητήματα είχαν ουσιαστικά λυθεί (μετά μάλιστα από την αναθεώρηση της στάσης της ΠΑΣΚ στο ζήτημα της τριτοβάθμιας οργάνωσης) πριν από το Συνέδριο, και το μόνο που έμενε ήταν το μέτρημα των κουκιών. Ίσως η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ είχε επικεντρώσει την προσοχή της σε αυτό το ζήτημα και δεν την ενδιέφερε τι αποφάσιζε το Συνέδριο. Απ’ ότι φαίνεται όμως, το μέτρημα των κουκιών δεν ήταν το αναμενόμενο και δημιούργησε νέα δεδομένα.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια τη δύσκολη θέση που την έχουν οδηγήσει οι επιλογές της, όμως δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτή η στάση της αποτελεί μια μικροπολιτική επιλογή και σχετίζεται με τις διαδικασίες συγκρότησης των οργάνων. Ελπίζουμε να αναθεωρήσει τη στάση της σε αυτό το ζήτημα, που αφορά την ενημέρωση, το διάλογο και τη διακίνηση ιδεών για συνδικαλιστικά, πολιτικά και επιστημονικά ζητήματα, αλλά και το δημόσιο πρόσωπο της Ομοσπονδίας. Είναι ένα ζήτημα που, πέρα από τους συγκυριακούς συσχετισμούς που καθορίζουν ποιος είναι πρόεδρος και ποιος δεν είναι, αγγίζει πιο δομικά χαρακτηριστικά της λειτουργίας της Ομοσπονδίας στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού, της διαφάνειας, της ελεύθερης διακίνησης και διαπάλης των ιδεών, του οργανωμένου διαλόγου, της προστασίας από την παραπληροφόρηση που παρέχουν άλλες πιο «προσωπικές» μορφές επικοινωνίας, όπως το τηλέφωνο.
Η έκδοση του περιοδικού «από μηχανής» ήταν ένα επιτυχημένο πείραμα που η αξία του δεν αμφισβητείται από κανένα, πράγμα εξάλλου που αναγνωρίστηκε από το 7ο Συνέδριο, που προσδιόρισε ομόφωνα και το επόμενο βήμα αυτής της προσπάθειας.