(Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΠΟΧΗ» της 25-4-2004 για ενημέρωση αλλά και ως απάντηση στο σχετικό δημοσίευμα του Γιάννη Ρήγου στην ίδια εφημερίδα της 11-4-2004)
Ενόψει της συνεδρίασης της Αντιπροσωπείας για την εκλογή νέων οργάνων διοίκησης του ΤΕΕ (Προεδρείου της Αντιπροσωπείας, Διοικούσας Επιτροπής και Προέδρου), η Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών, σε πανελλαδική συνάντηση την 28.2.2004 και στις μετέπειτα κεντρικές της ολομέλειες, χάραξε τις κατευθύνσεις της για την ερχόμενη περίοδο. Χωρίς καθόλου να αγνοούμε τις διαφορές αντιλήψεων ανάμεσα στις διαφορετικές εκδοχές της αριστεράς και τις υφιστάμενες εντάσεις και αντιθέσεις, προτείναμε στις αριστερές παρατάξεις που δρουν στο χώρο του ΤΕΕ, το συντονισμό μας, σε έξι κρίσιμα μέτωπα παρεμβάσεων και αγώνα που αντιστοιχούν στα προβλήματα των εργαζόμενων μηχανικών, θεωρώντας αυτό το συντονισμό εφικτό αλλά και κρίσιμο ζητούμενο της επόμενης περιόδου.
Σε συνθήκες έντονης αντιπαλότητας στο εσωτερικό των μεγάλων παρατάξεων των μηχανικών, που κινούνται στο χώρο της ΝΔ (ΔΚΜ και ΔΚΜ-ΔΑΠ) και του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΚ), ο Γιάννης Αλαβάνος, εκλεγμένος με την «Ενότητα Μηχανικών Νίκος Κιτσίκης» (Ε.Μ.Ν.Κ.), κατέλαβε τη θέση του Προέδρου του ΤΕΕ, με στήριξη από τη ΔΚΜ, τμήματος της ΠΑΣΚ και από άλλες, μικρότερες παρατάξεις. Υπό τους ισχύοντες συσχετισμούς στην Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ, η Συσπείρωση δεν συμμετείχε στο σύστημα εκλογικής υποστήριξής του Γιάννη Αλαβάνου , θεωρώντας ότι το σύστημα αυτό, δεν εγγυάται μια κατεύθυνση που θα στοχεύει πάντα στην υπεράσπιση των εργαζόμενων μηχανικών, την προστασία του δημόσιου συμφέροντος, την ανατροπή του καθεστώτος της σημερινής εκτρωματικής λειτουργίας του ΤΕΕ. Μόνη δική μας εκλογική κατεύθυνση, ενάντια στην παραδοσιακή ανατροπή της απλής αναλογικής, (την υποκλοπή εδρών από τις μεγάλες παρατάξεις δια της γνωστής μεθόδου του «σπασίματος των ψηφοδελτίων»), ήταν η στήριξη των αριστερών παρατάξεων για την εκπροσώπησή τους στα όργανα διοίκησης του ΤΕΕ, σύμφωνα με τη δύναμη που προέκυψε για την κάθε μια από τις εκλογές του 2003.
Σε αυτή την κατεύθυνση, με συμφωνία με την Ε.Μ.Ν.Κ., η Συσπείρωση διεκδίκησε την παρουσία της στα όργανα της διοίκησης με μια θέση στο προεδρείο της Αντιπροσωπείας με παραχώρηση από την Ε.Μ.Ν.Κ., του δικαιώματος για την διεκδίκηση αυτής της θέσης (σύμφωνα με το εκλογικό αποτέλεσμα του 2003). Εμείς παραχωρήσαμε στην Ε.Μ.Ν.Κ. μια έδρα, που από το εκλογικό αποτέλεσμα δικαιούμαστε στη Διοικούσα Επιτροπή. Σε κάθε περίπτωση, συμφωνήθηκε να στηριχτεί και από τις δυο παρατάξεις η κατάληψη από την Πανεπιστημονική της θέσης που δικαιούται στη ΔΕ: Επρόκειτο για ζήτημα ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς, εκτός της εφαρμογής της απλής αναλογικής, σχετιζόταν και με την πρόταση της Συσπείρωσης για συντονισμό των αριστερών παρατάξεων σε συγκεκριμένα μέτωπα δράσης.
Κατά την εκλογική διαδικασία το μέλος της Συσπείρωσης Αντώνης Μαούνης εκλέχτηκε στο προεδρείο της Αντιπροσωπείας. Όμως οι προηγούμενες κατευθύνσεις μας ανατράπηκαν από τη στάση δύο μελών της Συσπείρωσης που προκάλεσαν την απώλεια της έδρας από την Πανεπιστημονική. Ο Γιάννης Ρήγος, ένας από τους δύο, δε στήριξε ούτε την υποψηφιότητα της Συσπείρωσης στο Προεδρείο της Αντιπροσωπείας.
Ο Γ. Ρήγος εμφανίστηκε από τις σελίδες της ΕΠΟΧΗΣ να ενημερώνει, τόσο «Για την εκλογή των οργάνων του ΤΕΕ», όσο και για τη διαφωνία του με τη Συσπείρωση. Θα ήταν απόλυτα σεβαστό του δικαίωμα και το άρθρο του δεν επρόκειτο να μας απασχολήσει αν επρόκειτο περί αυτού. Όμως, ο Γ. Ρήγος, αντί να ενημερώνει, δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις για την εκλογή των οργάνων διοίκησης του ΤΕΕ ενώ αποσιωπά επιμελώς το περιεχόμενο της δικής του αντιπρότασης για τη στάση της Συσπείρωσης.
Μόνη διαφωνία του Γ. Ρήγου για τη στάση της Συσπείρωσης καταρχήν, ήταν ότι δεχτήκαμε μια θέση στο προεδρείο της Αντιπροσωπείας (που εκλέγεται με πλειοψηφικό). Η αντιπρότασή του ήταν να απαιτήσουμε τη μονομερή στήριξη της Συσπείρωσης από την Ε.Μ.Ν.Κ., για μια θέση στη Διοικούσα (που εκλέγεται με απλή αναλογική). Στο άρθρο του, για την Ε.Μ.Ν.Κ. δηλώνει ότι από τη στιγμή που συμφώνησε να υποστηριχτεί ο Γιάννης Αλαβάνος από καθεστωτικές παρατάξεις, «ακυρώνει και καταργεί όλα τα στοιχεία της αρχικής πρότασης της Συσπείρωσης». Όσο για τη Συσπείρωση, θεωρεί ότι με αυτή της τη συμφωνία μετατράπηκε σε προσάρτημα του συστήματος που εξέλεξε ως πρόεδρο του ΤΕΕ τον εκπρόσωπο της Ε.Μ.Ν.Κ.
Τα ερωτήματα που τίθενται: Πώς συμβαίνει αυτό όταν η Συσπείρωση δεν στήριξε απολύτως καμία από τις επιλογές του συστήματος αυτού; Η συμπαράταξη στήριξης ή ανοχής προς τον Γιάννη Αλαβάνο ήταν γνωστή πολύ πριν η Συσπείρωση διαμορφώσει τις κατευθύνσεις και απευθύνει την πρότασή της, για την οποία ο Γ. Ρήγος υπήρξε ένθερμος υποστηριχτής: Πώς λοιπόν «μολυνόμαστε από τη δεξιά» όταν ανταλλάσσουμε μια θέση με την Ε.Μ.Ν.Κ., ενώ ανακτούμε την καθαρότητά μας όταν της ζητάμε να μας ψηφίσει μονομερώς για να εκλεγούμε στην Διοικούσα; Μήπως γιατί η εκλογή στο Προεδρείο της Αντιπροσωπείας είναι «λάθος αρχής» επειδή γίνεται με πλειοψηφικό; Τότε γιατί τη δεχτήκαμε κατά την προηγούμενη θητεία; Μήπως επειδή δεν ήταν σαφές ότι θα εκλεγούμε, μήπως το απευχόμασταν κιόλας; Για όλα τα προηγούμενα αλλά και για τον πολιτικό σουρεαλισμό της στάσης που τηρήθηκε (χτυπάω το σύστημα εκλογής προέδρου από την Ε.Μ.Ν.Κ. αποκλείοντας την Πανεπιστημονική) η απάντηση είναι η σιωπή.
Η παρουσίαση της λεόντειας στήριξης του Γιάννη Αλαβάνου (απέναντι στην Τόνια Μοροπούλου) ως αποτέλεσμα «συνολικότερης συμφωνίας με καθεστωτικές παρατάξεις», όταν δεν διευκρινίζεται το εύρος της συμφωνίας αυτής, καλλιεργεί αόριστες εντυπώσεις και υποψίες, δάνεια θέσεων και αντιλήψεων που δεν ντράπηκαν να διανείμουν γραπτά στην Αντιπροσωπεία οι εκπρόσωποι της Α.Α.Κ.-Ε.Μ. (βλ. Π. Μαυροειδή «Κοινοπραξίες διαχείρισης», ΠΡΙΝ / 10.4.2004). Υπό την ομηρία αυτών των αντιλήψεων, που διατηρούνται στην παράταξη του Α.Χ.ΜΕΤ., η εκλεγμένη με το σχήμα αυτό αντιπρόσωπος, μέλος της Συσπείρωσης, συνετέλεσε, την τελευταία στιγμή, στην ανατροπή της εκλογικής μας κατεύθυνσης και στο πλήγμα στην πολιτική μας πρόταση, με τον αποκλεισμό της Πανεπιστημονικής.
Στην περίπτωση όμως του άρθρου του Γιάννη Ρήγου στην ΕΠΟΧΗ, οι απόψεις αυτές θα ήσαν ακατανόητες αν δεν φρόντιζε να αποσιωπήσει επιμελώς το περιεχόμενο της αντιπρότασής του: Αλλιώς, αντί για τα περί καθεστωτικών συμφωνιών και περί ασυνέπειας της Ε.Μ.Ν.Κ. θα έπρεπε μας εξηγήσει τα πλεονεκτήματα της κηδεμονίας της Συσπείρωσης από τις παρατάξεις του Συνασπισμού. Η αντιπρόταση του Γ. Ρήγου αλλά και η ανατροπή των κατευθύνσεών μας κατά την εκλογική διαδικασία, δημιουργούν για τη Συσπείρωση εντυπώσεις που δεν της αντιστοιχούν: Φαίνεται ότι η πρότασή μας για τη συντονισμένη δράση των αριστερών παρατάξεων, για κάποιους αποτέλεσε φτηνό πρόσχημα για τον αποκλεισμό της Πανεπιστημονικής και την μονομερή συνεργασία μας με την Ε.Μ.Ν.Κ., επειδή αυτή θα τους εξασφάλιζε μια πλήρη θητεία στη Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ αντί για την μισή, που θα εξασφάλιζε η επανάληψη της συνεργασίας μας με την Πανεπιστημονική. Εκτός αν περίμενε κανείς να εξατμιστεί ξαφνικά η δεκαετής εχθρική στάση του ΚΚΕ απέναντι στο Συνασπισμό, ενόψει της εκλογής της νέας διοίκησης του ΤΕΕ επειδή το ζήτησε η Συσπείρωση, και αφού δεν μας έγινε η χάρη, έπρεπε «να τιμωρηθεί» η Πανεπιστημονική με αποκλεισμό της από τη Διοίκηση του ΤΕΕ, αγνοώντας το εκλογικό αποτέλεσμα του 2003.
Υπό αυτές τις εντυπώσεις, με ακυρωμένη την εκλογική μας κατεύθυνση και με βαριά τραυματισμένη την πρότασή μας προς τις παρατάξεις της Αριστεράς, πρόταση στην οποία επιμένουμε στο κατώφλι μιας ιδιαίτερα δύσκολης περιόδου, ο εκπρόσωπος της Συσπείρωσης παραιτήθηκε από τη θέση του στο Προεδρείο της Αντιπροσωπείας ώστε να είναι καθαρός ο διαχωρισμός της Συσπείρωσης από αντιλήψεις και πολιτικές συμπεριφορές που ουδέποτε την χαρακτήρισαν.