Υπάρχουν προοπτικές διεξόδου
|
|
Παρόλη την
ασφυκτική κατάσταση που διαμορφώνεται
στο χώρο των μηχανικών οι αντιστάσεις
που αναπτύχθηκαν ήταν πολύ κατώτερες
των περιστάσεων. Αυτό οφείλεται σε
μεγάλο βαθμό στο δυσμενή για τα λαϊκά
στρώματα συσχετισμό δυνάμεων. Η υιοθέτηση
συλλογικών πρακτικών και η αντίληψη
κοινότητας συμφερόντων με άλλα εργαζόμενα
στρώματα δεν αποτελούν καθόλου αυτονόητες
πρακτικές πόσο μάλλον για στρώματα όπως
αυτό των μηχανικών. Αντίθετα πρόσκαιρες
δικλείδες εκτόνωσης του εργασιακού
αδιεξόδου, αλλά και ιδεολογίες κοινωνικής
ανόδου,
για τους περισσότερους φαντασιακές,
ωθούν συχνότερα στην υιοθέτηση ατομικών
πρακτικών. Ο κατακερματισμός του
στρώματος των μηχανικών σε διάφορους
εργασιακούς χώρους και κλάδους (μελέτες,κατασκευές,
βιομηχανία, υπηρεσίες, εμπόριο -
πωλήσεις) δημιουργεί μια πρόσθετη δυσκολία
στην απεύθυνση με έναν ενιαίο τρόπο
και στην ανάπτυξη συλλογικοτήτων
και αγωνιστικών πρακτικών. Η διόγκωση
των πληττόμενων τμημάτων της κοινωνικής
κατηγορίας των μηχανικών καθιστά
αναγκαία μια συνδικαλιστική παρέμβαση
με υποκείμενο τους μισθωτούς ιδιαίτερα
του ιδιωτικού τομέα αλλά και αυτούς
του δημοσίου, σε συμμαχία με το τμήμα
των ελευθεροεπαγγελματιών που
πλήττεται από την όξυνση του ανταγωνισμού.
Ο κόσμος που συμμετέχει στη Συσπείρωση
Αριστερών Μηχανικών με διάφορους
τρόπους πλαισίωσε σχεδόν κάθε προσπάθεια
συλλογικής και διεκδικητικής έκφρασης
στο χώρο των μηχανικών. Στηρίζει κάθε
προσπάθεια παρέμβασης σε χώρους δουλειάς
για ζητήματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας,
ασφάλειας, συνθηκών εργασίας, προσπάθειες
για δημιουργία εργοταξιακών σωματείων,
όπως αυτό της ΒΙΟΤΕΡ στη Θεσσαλονίκη,
για δημιουργία συλλογικοτήτων, επιτροπών
αγώνα. Σε ορισμένους κλαδικούς συλλόγους
έθεσε το ζήτημα της υπεράσπισης
των εργαζόμενων μελών τους με την προσπάθεια
διαμόρφωσης συλλογικών συμβάσεων
εργασίας και την διαπραγμάτευση
με τις αντίστοιχες εργοδοτικές ενώσεις.
Σημαντική είναι και η δημιουργία σωματείου
μισθωτών τεχνικών σε μελετητικά
γραφεία και τεχνικά έργα, που στοχεύει
σε μια μόνιμη οργάνωσή τους. Όλες αυτές
οι προσπάθειες, αν και δεν έχουν δημιουργήσει
τους όρους που είναι απαραίτητοι για
την ανάπτυξη σημαντικών αντιστάσεων,
που να αντιστοιχούν στην επίθεση που
δεχόμαστε, αποτελούν εμπειρίες οι οποίες
πρέπει να αξιοποιηθούν, να βαθύνουν
και να εμπλουτιστούν. Σε μια τέτοια
κατεύθυνση θα κινηθούμε και το επόμενο
διάστημα τόσο στο επίπεδο του Τ.Ε.Ε.
και των επιστημονικών συλλόγων όσο
και σε παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς.
Αποτελούν οι προσπάθειες αυτές το
δικό μας μονόδρομο απέναντι στην πλήρη
απορύθμιση και ελαστικοποίηση
της εργασίας και της ζωής μας. Απαραίτητες προϋποθέσεις
για μια κατεύθυνση ανταγωνιστική
προς τους κυρίαρχους είναι : 1) Η οικοδόμηση
δεσμών αλληλεγγύης με τους υπόλοιπους
εργαζόμενους όχι μόνο σε διακηρυκτικό
επίπεδο αλλά μέσα από την κοινή συνδικαλιστική
δράση σε εργασιακούς χώρους, το συντονισμό
και την ενιαιοποίηση της πολιτικοσυνδικαλιστικής
πάλης για τα κοινά ζητήματα (ασφαλιστικό,
ιδιωτικοποιήσεις, εργασιακές σχέσεις)
και την παρέμβαση και συμμετοχή στα
κοινωνικά μέτωπα. 2) Το άνοιγμα ενός πλατειού
διαλόγου που να θέτει
σε αμφισβήτηση τα κυρίαρχα πρότυπα
για το μηχανικό, τις νέες τεχνολογίες,
την ουδετερότητα της ανάπτυξης, τα
μεγάλα τεχνικά έργα. 3) Η διαμόρφωση μιας σειράς
μάχιμων πολιτικοσυνδικαλιστικών
στόχων που μπορούν να ενοποιήσουν τα
πληττόμενα στρώματα των μηχανικών
όπως :
|