ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ 2002: ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Το ευρωπαϊκό κίνημα των κινημάτων είναι γεγονός!

Στη Φλωρεντία από τις 7 έως και τις 10 Νοεμβρίου έγινε η συνάντηση των κινημάτων της Ευρώπης για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, μιας οργανωτικής μορφής που ανταποκρίνεται στην ανάγκη ύπαρξης ενός κοινού τόπου επικοινωνίας, αγώνα και αλληλεγγύης όλων των κινήσεων ανά την Ευρώπη που αντιτίθενται στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.

Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία: 40.000 άνθρωποι –οι οργανωτές περίμεναν 20.000- συνέρεαν απ’ όλη την Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Τουρκία, την Παλαιστίνη και το Ισραήλ στην ιστορική αυτή ευρωπαϊκή πόλη από τις 6 Νοεμβρίου. Και αυτό συνέβη παρά τις προσπάθειες τις κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, που, συνεπικουρούμενη από τα πιο αντιδραστικά στοιχεία και αντανακλαστικά, είχε επί μήνες εξαπολύσει έναν πόλεμο συκοφαντίας της συνάντησης επισείοντας τον κίνδυνο βανδαλισμών των ιστορικών μνημείων της Φλωρεντίας, και παρά και τις απόπειρες αποκλεισμού ανθρώπων –2.000 άτομα κρατήθηκαν στα σύνορα. Στο διχασμό και στην αντιπαράθεση που δημιούργησαν στην Ιταλία δηλώσεις του τύπου της Οριάνα Φαλάτσι, που κάλεσε τους κατοίκους της πόλης ν’ αμυνθούν σαν να είχαν δεχθεί φασιστική επίθεση, τελικά η δημοκρατική και αριστερή ιταλική παράδοση νίκησε και η Φλωρεντία, με τη βοήθεια και των τοπικών αρχών, ήταν μια πόλη ανοιχτή στο πολύχρωμο πλήθος.

Οι συμμετέχοντες, διαφόρων ηλικιών, με έντονη βέβαια την παρουσία της νεολαίας, έφερναν μαζί τους μια μεγάλη ποικιλία εμπειριών από κινήματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Εκπρόσωποι κινημάτων, οργανώσεων, συνδικαλιστικών φορέων, κομμάτων, ιστορικά στελέχη της αριστεράς, νέοι ακτιβιστές, θεωρητικοί, πανεπιστημιακοί πήραν το λόγο μέσα σε αίθουσες κατάμεστες από ένα πολυπληθές ακροατήριο, –συχνά και 8.000 ατόμων- που με τον ενθουσιασμό του, τις επευφημίες και το χειροκρότημα δήλωνε πέρα από τις διαφοροποιήσεις του τη συμπόρευσή του με τις αξιακές αρχές των ομιλητών, την αντιπαλότητα στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό και το όραμα για έναν άλλο κόσμο.

Οι συζητήσεις οργανώθηκαν με τη μορφή μεγάλων θεματικών συνεδρίων, όπου η παρουσία των συμμετεχόντων στις ιδρυτικές διαδικασίες του Φόρουμ ήταν και η πιο μαζική, σε τρεις γενικούς άξονες: φιλελευθερισμός – παγκοσμιοποίηση, ειρήνη – πόλεμος, δικαιώματα. Χαρακτηριστική του κλίματος ήταν η συγκλονιστική μαχητική συζήτηση για την Παλαιστίνη με 5.000 συνέδρους, που εξελίχθηκε σε εκδήλωση συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους. Άλλες εκδηλώσεις και μικρότερες –αλλά κι αυτές μαζικές- συζητήσεις γίνονταν και τις τρεις μέρες μέσα στο χώρο της συνάντησης, στη Fortezza da Basso, ενώ πολιτιστικές εκδηλώσεις συνέβαιναν έξω απ’ αυτόν, με κύρια πρωτοβουλία του Ντάριο Φο, γεμίζοντας με τη ζωντάνια του Φόρουμ την πόλη.

Η ελληνική παρουσία στα δρώμενα μέσα από πρωτοβουλίες, κόμματα και συνδικαλιστικούς φορείς –μεταξύ αυτών και η «δική μας» Π.Ο. Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ.- ήταν μαζική και ενεργής. Συμμετείχαμε στην οργανωτική επιτροπή, είχαμε πάνω από 30 ομιλητές, κάναμε παρεμβάσεις και επαφές.

Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση όμως έφτασαν στο απόγειό τους το Σάββατο 9-11 στη μεγάλη διαδήλωση κατά του πολέμου στο Ιράκ όπου ένα πολύχρωμο πλήθος κατέκλυσε την πόλη σε μια διαδρομή 8,5 χιλιομέτρων και διάρκειας 8 ωρών στο μεγαλύτερο συλλαλητήριο από το 1966 στην Ιταλία. Η ίδια η δημοτική αστυνομία έδωσε στοιχεία για συμμετοχή 500.000 ατόμων, ενώ κατά τους διοργανωτές και κάποια πρακτορεία οι διαδηλωτές έφτασαν το ένα εκατομμύριο, ξεπερνώντας κατά πολύ τις αρχικές προβλέψεις για 150.000, αλλά και τη διαδήλωση των 300.000 στη Γένοβα. Από το πρωί και όλη την ημέρα τραίνα και λεωφορεία έφερναν διαδηλωτές από την υπόλοιπη Ιταλία για να διαδηλώσουν ειρηνικά για την ειρήνη, διαψεύδοντας τους Μπερλουσκόνι που τρομοκρατούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα μιλώντας για επέλαση βαρβάρων. Η πορεία, μαχητική και πανηγυρική συγχρόνως, γινόταν κάτω από τις επευφημίες πολλών κατοίκων της πόλης, που είχαν βγει στους δρόμους, και κάτω από παράθυρα σπιτιών, που σιγά-σιγά άνοιγαν, ενώ πολλά συμμετείχαν με σημαίες, τραγούδια και συνθήματα.

Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ έδειξε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.

Είναι στο χέρι μας να τον κατακτήσουμε.

<<Αρχική Σελίδα