Πάντως από το Πολυτεχνείο οι κάμερες ξηλώθηκαν

Οι πολιτικές ασφάλειας που εφαρμόστηκαν για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα πολύ λίγο απασχόλησαν το δημόσιο διάλογο και πάντως αποτελούν μια όψη της διοργάνωσης που δεν φωτίστηκε επαρκώς.

Διεθνώς μετά την 11^η Σεπτέμβρη 2001 το τοπίο έχει τροποποιηθεί ριζικά, με τις αποκαλούμενες «πολιτικές ασφάλειας» και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» να αποτελούν την κοινή συνισταμένη των κυρίαρχων πολιτικών σε ολόκληρο τον κόσμο. Προφανώς βέβαια αυτές προϋπήρχαν και αποτελούσαν πάντοτε και ένα πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο και λειτουργούσαν επικουρικά στον έλεγχο και την επιτήρηση των κοινωνιών.

Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας όμως στους τομείς της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών έφερε εντωμεταξύ μια ποιοτική αλλαγή στους τρόπους και τη μορφή των χρησιμοποιούμενων μεθόδων:

• Τη δημιουργία δορυφορικών δικτύων, όπως το Echelon και άλλα, που έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν και να καταγράφουν όλον τον τεράστιο όγκο των τηλεπικοινωνιών που διεξάγονται σε πλανητικό επίπεδο. Την παρακολούθηση του διαδικτύου και την εγκατάσταση προγραμμάτων ελέγχου σε όλους τους κεντρικούς κόμβους του από την Αμερικάνικη Κυβέρνηση και τις μυστικές υπηρεσίες.
• Τη δυνατότητα δημιουργίας τεράστιων βάσεων δεδομένων που καταγράφουν μια πληθώρα πληροφοριών (ιατρικών, επαγγελματικών, οικονομικών, προσωπικών) για κάθε πολίτη και όχι μόνο για τους «υπόπτους». Πολύ περισσότερο όμως τη δυνατότητα συνδυασμού και αλληλοσυμπλήρωσης των πληροφοριών αυτών.
• Την εγκατάσταση άπειρου πλήθος καμερών καταγραφής όχι μόνο σε επιλεγμένα σημεία, αλλά και σε ολόκληρο τον ιστό της πόλης και η αποθήκευση των πληροφοριών αυτών προς επεξεργασία.
• Τη γενίκευση της χρήσης ηλεκτρονικών καρτών πρόσβασης σε χώρους και τη συνεχής παρουσία πλήθους αστυνομικών, σεκιουριτάδων, αλλά και στρατού σε όλους τους δημόσιους χώρους.

Πρώτο πεδίο εφαρμογής όλων των παραπάνω είναι ήδη εδώ και χρόνια οι χώροι εργασίας όπου οι κάρτες, ο έλεγχος της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, η παρακολούθηση των τηλεφώνων, οι κάμερες εντός του χώρου, η καταγραφή των κινήσεων των συναντήσεων και των εργασιών κάθε εργαζόμενου είναι μια πραγματικότητα, ειδικά στις Η.Π.Α. Οι πρακτικές αυτές έχουν ως προφανή στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας και την τρομοκράτηση των όποιων αντιδράσεων.

Κεντρικότερα η γενικευμένη επιτήρηση της κοινωνίας καταργεί την ιδιωτικότητα και καθιστά κάθε όψη της κοινωνικής, προσωπικής και πολιτικής ζωής διάφανη σε μηχανισμούς που μόνο εμπιστοσύνη δεν μπορούν να εμπνεύσουν. Στόχος δεν είναι η πάταξη της «τρομοκρατίας», που όπως έχει αποδειχθεί δεν δέχθηκε κανένα πλήγμα από τα μέτρα αυτά, αλλά η διασπορά του φόβου πάνω από τους πολίτες και η διαμόρφωση συνειδήσεων και συμπεριφορών υπάκουων και πειθήνιων.

Η «ανάγκη» για ασφάλεια κατά τη διάρκεια των Ο.Α. οδήγησε την ελληνική διοργάνωση σε πρωτόγνωρες για τα μέχρι τώρα δεδομένα του θεσμού καταστάσεις:

• Ο προϋπολογισμός της ασφάλειας εκτινάχθηκε στα ύψη μετά από γενικευμένη μάχη τοπικών και υπερεθνικών επιχειρηματικών συμφερόντων για το μοίρασμα της τεράστιας πίτας (φυσικά με κερδισμένους τα Αμερικανικά και Ισραηλινά συμφέροντα). Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος για την ασφάλεια στους Ο.Α. υπολογίζεται ότι ήταν τριπλάσιο απ’ αυτό της γέφυρας του Ρίου-Αντίρριου!
• Οι υπηρεσίες που αγοράστηκαν χρησιμοποιήθηκαν πολύ λίγο, γιατί πολλές από αυτές δεν είχαν παραδοθεί έγκαιρα και -όπως ήταν αναμενόμενο- αποδείχθηκαν εντελώς άχρηστες.
• Επί δύο μήνες η Αθήνα μετατράπηκε σε μια πόλη που θύμιζε περισσότερο στρατοκρατούμενο γκέτο παρά μέσα σ’ ένα κλίμα γιορτής -όπως προβάλλεται από παντού- με τα ζέπελλιν στον αττικό ουρανό, τις χιλιάδες κάμερες να καταγράφουν ήχο και εικόνα, και τους στρατιωτικούς να κάνουν περιπολίες.

Σήμερα, παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις, όχι μόνο παραμένουν οι κάμερες, αλλά η κυβέρνηση προχωρεί και σ’ ένα επιπλέον ποιοτικό βήμα: τη θεσμοθέτηση της άρσης του απορρήτου κάθε μορφής επικοινωνίας με Π.Δ. που ετοιμάζει.

Πιστεύουμε ότι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει ως πρώτο βήμα απάντησης στην αυταρχική στροφή του κρατικού μηχανισμού είναι να ξηλωθούν όλες οι κάμερες που τοποθετήθηκαν στην πόλη. Και δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας στους φοιτητές του Πολυτεχνείου οι οποίοι μετά από αποφάσεις των συλλόγων τους πριν λίγες βδομάδες «απεγκατάστησαν» αυτές που είχαν τοποθετηθεί στην Πολυτεχνειούπολη.

<<Αρχική Σελίδα