Ο
Κ. ΠΑΝΑΓΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ
ΨΑΛΙΔΙ ΤΟΥ
Δεν θα
επανερχόμαστε στο θέμα. Όμως ο κ.
Παναγιωτόπουλος προσπαθώντας να
διασκεδάσει τις ιδιαίτερα δυσάρεστες
εντυπώσεις από τις κατά συρροήν και
πρωτοφανείς λογοκριτικές του επιδόσεις
στις σελίδες των παρατάξεων (πρωτίστως
της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών),
δημοσίευσε στο τεύχος της 11.11.2002 μια
επιστολή που μόνον ως προαναγγελία νέων
λογοκριτικών δεινών μπορεί να εκληφθεί.
Η “ασυδοσία του λόγου (και των γραπτών)”
Ο κ. Πρόεδρος μας
κατηγορεί για “απόπειρα κατάχρησης της
ελευθερίας” έκφρασης στη σελίδα μας και
θεωρεί ότι έτσι νομιμοποιεί την
καταχρηστική άσκηση της δικής του
εξουσίας: Χαρακτηρίσαμε “τρομοκράτες”
μια σειρά δημοσιογράφων που διακρίνονται
για τις ιδιόρρυθμες επιδόσεις τους στο
θέμα της εξάρθρωσης της 17Ν. Ο κ. Πρόεδρος
δικαιούται να διαφωνεί. Δεν μπορεί όμως
να θεωρεί “δημοκρατικό δικαίωμα” να
ονομάζει τη γνώμη μας “καταχρηστική”
και να την απαγορεύει. Διότι σε μια τέτοια
χορεία “καταχραστών” θα όφειλε να
συγκαταλέξει τον Πρόεδρο της Βουλής, τον
Υπουργό Τύπου, πολιτικούς, δικαστικούς,
πανεπιστημιακούς, δικηγόρους, την Ένωση
Εισαγγελέων Ελλάδος και την Ελληνική
Εταιρεία Ποινικού Δικαίου, που σε
συνέδριο, κατήγγειλαν τη “συντριπτική
πλειοψηφία των καναλιών και μερίδα
εφημερίδων, για καταπάτηση δεοντολογικών
κανόνων, υποκατάσταση της δικαιοσύνης,
αθέμιτη προσπάθεια επιρροής της με
παραπλανητικές πληροφορίες, με έρευνες
και αναλύσεις πολλές φορές ανίδεων και
άσχετων, που υποδύονται τους ανακριτές” (Αλέξανδρος
Αυλωνίτης, “Έθνος”, 29 και 30.9.2002). Στη
χορεία αυτών των “καταχραστών” θα
έπρεπε φυσικά να προστεθεί και πλήθος
δημοσιογράφων. Διαβάζουμε: “Η
εξάρθρωση της 17Ν συνοδεύεται από μια
ενορχηστρωμένη καμπάνια
παραπληροφόρησης, στιγματισμού και
τρομοκράτησης πολιτικών χώρων και
πολιτών. Τη φορά αυτή, το βρομοδουλειά
έχουν αναλάβει οι έγκριτοι και σοβαροί
δημοσιογράφοι” (“Ιός”, “Ελευθεροτυπία”,
15.9.2002), ή “Ημέρες
δόξας για την τρομοκρατία της τηλεόρασης”
(Νίκος Τσαγκρής, “Έθνος”, 29.9.2002). Τέτοιες
απόψεις προβάλλονται -ως κάποιο είδος
αυτοκριτικής- ακόμα και από εκείνα τα
μέσα όπου “άθλια
εδέσματα προσφέρονται στο φιλοθεάμον
κοινό” (Απ. Κακλαμάνης, “Έθνος”, 29.9.2002): Χαρακτηριστικός,
ο δαιμόνιος αντιτρομοκράτης “μπάτσος”
και ο “κ. Εισαγγελάτος” του Μητσικώστα,
στον “Alter”.
Η “ύβρις”...
Ο κ. Πρόεδρος,
υπαινικτικά μας κατατάσει στην κατηγορία
όσων “θεώρησαν... “δημοκρατικό
δικαίωμα” να υβρίσουν ή να καταγγείλουν
αναπόδεικτα, συγκεκριμένους πολίτες της
χώρας”, με αποτέλεσμα, η Διοίκηση του ΤΕΕ,
να άγεται ενώπιον της Δικαιοσύνης. Εδώ
προφανώς αναφέρεται στη καταγγελία που
κάναμε για δραστηριότητες της “ΔΟΜΟΠΛΑΝ
ΕΠΕ”, που αφορούσαν παράνομη μεσιτεία
για εισαγωγή επιστημονικού και τεχνικού
δυναμικού από τη Βουλγαρία που οδήγησε
στη δικαστική δίωξη της Συσπείρωσης και
του ΤΕΕ. Όμως η παρέμβαση της Συσπείρωσης
συζητήθηκε εκτενώς στον ημερήσιο τύπο (“Ελευθεροτυπία”,
14.7.2002, τρισέλιδη αναφορά), απασχόλησε τη
Βουλή (επερώτηση Λαφαζάνη στις 18.7.2002) αλλά
και τον Προϊστάμενο του Σώματος
Επιθεωρητών Εργασίας, Ειδικό Γραμματέα
του Υπουργείου Εργασίας, που δικαίωσε “απόλυτα
την κριτική που άσκησε η Συσπείρωση στη
συγκεκριμένη δραστηριότητα” (“Ελευθεροτυπία,
14.7.2002). Παρεμπιπτόντως, τα περί “εξυβρίσεως”
και “συκοφαντίας” αιτήματα της “ΔΟΜΟΠΛΑΝ”
κατά της Συσπείρωσης, όσο φυσικά και κατά
του ΤΕΕ -για όσους αγνοούν ή επιμένουν να
παραπληροφορούν για το θέμα (αναφερόμαστε
και σε σχετική τοποθέτηση κατά την
τελευταία συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας)-
έχουν και δικαστικά απορριφθεί
(Απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών
7586/22.10.02). Ο χαρακτηρισμός λοιπόν της
καταγγελίας μας ως αναπόδεικτης μόνο σε
παντελή άγνοια του αντικειμένου μπορεί
να αποδοθεί.
... και ο “μόνος υπεύθυνος”
Για να
κατοχυρωθεί ως λογοκριτής στο
Ενημερωτικό Δελτίο, ο κ. Πρόεδρος μάς
προσάπτει ευθυνοφοβία ([υβρίζουν] “εν
γνώσει ότι εκείνοι δε θα διωχθούν”) και
αυτοαναγορεύεται στην επιστολή του- ως “μόνος υπεύθυνος κατά το νόμο”. Όμως,
ενώπιον του δικαστηρίου για τη ΔΟΜΟΠΛΑΝ,
έχει με υπόμνημά του αναγνωρίσει ότι την “αποκλειστική ευθύνη” της σελίδας
της έχει η Συσπείρωση. Εμείς, στο ίδιο
δικαστήριο, αναλάβαμε πλήρως την ευθύνη
αυτή. Δηλώσαμε ότι το περιεχόμενο της
σελίδας μας, τόσο στο ΕΔ όσο και στο
Διαδίκτυο, “αποφασίζεται αποκλειστικά από την
παράταξή μας, χωρίς καμιά παρέμβαση του
ΤΕΕ”. Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει και ο κ.
Πρόεδρος να αποφασίσει: Ποιες ευθύνες θα
απορρίπτει και ποιες θα διεκδικεί, όχι
μόνο στο Ενημερωτικό Δελτίο αλλά παντού.
Πάντως, ασχέτως των δικών του δηλώσεων,
ούτε “μόνος” ούτε κατ’ ανάγκην “υπεύθυνος”
είναι: Δεν αναφερόμαστε μόνο στο σχετικό
σημείο της Δικαστικής Απόφασης για τη
ΔΟΜΟΠΛΑΝ: “... τα
περιεχόμενα των σελίδων κατασκευάζονται
από τις ίδιες [τις παρατάξεις], δεν
εκφράζουν τις απόψεις του ΤΕΕ και δεν
φέρει ευθύνη αυτό για την εμφάνιση και το
περιεχόμενο των σελίδων, όπως τούτο
άλλωστε αναγράφεται και στο ενημερωτικό
του δελτίο, που φιλοξενεί τις απόψεις των
συνδικαλιστικών παρατάξεων...”.
Πρόσφατη είναι και η Δικαστική Απόφαση
για δημοσίευμα
στο ΕΔ που αφορούσε την καταστροφή του
Σέιχ Σου: Καταδικαστική για το συντάκτη
του δημοσιεύματος αλλά αθωωτική για το
ΤΕΕ.
Ποιος “καταγγέλλει αναπόδεικτα”;
“... η συγκεκριμένη σελίδα
μερικά εικοσιτετράωρα μετά την
παράδοσή της στο Ενημερωτικό Δελτίο
κυκλοφόρησε ως αφίσα, το περιεχόμενο της
οποίας χαρακτηρίστηκε από τις δικαστικές
αρχές ως έκνομη πράξη...”.
Εδώ ο κ. Πρόεδρος
επικαλείται ανύπαρκτα στοιχεία και
γεγονότα: Συγχέει την σελίδα μας (που μόνο
στο πολτοποιημένο Δελτίο έχει
δημοσιευτεί), με άλλα φωτογραφικά κολάζ,
που έχουν κυκλοφορήσει ως αφίσες ή στο
Διαδίκτυο. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να τα
βρει δημοσιευμένα στη “Χώρα” (28/9, 5/10), την
Espresso (30/9, 3/10) και άλλα,
παρομοίων κατευθύνσεων έντυπα, και να
διαπιστώσει τη διαφορά. Η σύγχυση όμως
δεν περιορίζεται εδώ. Ο κ. Πρόεδρος
εκλαμβάνει τις κραυγές εγκρίτων
τρομοκρατολόγων δημοσιογράφων ως
πράξεις δικαστικών αρχών: “Απαθείς Αστυνομία, εισαγγελείς και
κυβέρνηση”, διαμαρτύρεται ο κ. Τράγκας
σε πρωτοσέλιδο της “Χώρας” (28.9.2002). Όμως,
χωρίς ανταπόκριση: Ούτε σε διώξεις ούτε
σε χαρακτηρισμούς έχουν προβεί ποτέ
δικαστικές αρχές, τόσο για τις αφίσες
αυτές όσο και για τη σελίδα της
Συσπείρωσης φυσικά. Αντίθετα, ο
προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών
Αθηνών κ. Μπάγιας, τόνισε σχετικά, την “ανάγκη
να υπάρξει νομοθετικό πλαίσιο στη
λειτουργία των ΜΜΕ” καθώς “οι
αυτοπεριορισμοί και οι αυτοδεσμεύσεις
δοκιμάστηκαν και απέτυχαν” (“Έθνος”,
30.9.2002).
Ως εδώ!
Υπό το κλίμα μιας τρομοϋστερίας από την οποία προσδοκούν οφέλη τόσο η Κυβέρνηση όσο και η Αξιωματική Αντιπολίτευση και την οποία καλλιεργεί και συντηρεί το είδος αυτό της δημοσιογραφίας που σαρκάζαμε στη λογοκριμένη σελίδα μας, ο κ. Πρόεδρος προεξοφλεί ότι η γνώμη μας “δεν συνάδει με τη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των μηχανικών”: Άποψή του... Όμως αυτό που σίγουρα “δεν συνάδει”, είναι η καταχρηστική εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος λογοκρισίας, η απαγγελία ανυπόστατων κατηγοριών, η επίκληση ανύπαρκτων γεγονότων, σερβιρισμένα μάλιστα με γαρνιτούρα... Βολταίρο! Απηχώντας το πνεύμα αυτής της “συντριπτικής πλειοψηφίας”, με τοποθέτησή της την 26.11.2002 (ΘΕΜΑ 1/35/2000), η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ, εξέφρασε την αντίθεσή της σε αυτές τις λογοκριτικές παρεμβάσεις του κ. Προέδρου. Θεωρούμε την τοποθέτηση αυτή ως ηθική καταδίκη του περιορισμού στην έκφραση και ως υποθήκη για την περαιτέρω διασφάλισή της και δεν επεκτεινόμαστε άλλο: Ως εδώ...