Οι μηχανικοί του Δημοσίου στο μάτι του κυκλώνα

 

Η ανασυγκρότηση του προεδρείου της Ομοσπονδίας και η κρίση των παρατάξεων

Ως γνωστόν, η Συσπείρωση αποχώρησε στις 17-7-2003 από το προεδρείο της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ επειδή χάθηκε η αναγκαία πλειοψηφία στο Δ.Σ., μετά την ανοικτή συμμαχία της ΔΚΜ με την ΠΑΣΚ στο 6ο Τακτικό Συνέδριο, που είχε ως αποτέλεσμα να ληφθεί μια εξαιρετικά αρνητική απόφαση σχετικά με την τριτοβάθμια οργάνωση του κλάδου (βλέπε σχετική Ανακοίνωση στο Ε.Δ. ΤΕΕ 2258/4-8-2003). Στη συνέχεια, η ΔΚΜ και η Αγωνιστική Συνεργασία προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τους λόγους της αποχώρησης ενώ η ΠΑΣΚ εξαπέλυσε επίθεση εναντίον μας, γλύφοντας ταυτόχρονα τις άλλες 2 «μεγάλες» παρατάξεις για μια θέση στο προεδρείο.

Η Συσπείρωση, εκτιμώντας ότι η πολιτική της Ομοσπονδίας τα 3 τελευταία χρόνια έχει απήχηση σε ευρύτατες δυνάμεις που βρίσκονται σε όλες τις παρατάξεις και ότι οι δυνάμεις αυτές μπορούν να συγκροτήσουν ένα πλειοψηφικό ρεύμα στο χώρο των μηχανικών του δημοσίου, πρότεινε στην Αγωνιστική Συνεργασία την επιτάχυνση των εκλογικοαπολογιστικών διαδικασιών, την κάθοδο στις εκλογές με ενιαίο σχήμα σε όλη την Ελλάδα, στο οποίο να συμμετέχουν και συνάδελφοι από τη ΔΚΜ και την ΠΑΣΚ που έχουν διαφοροποιηθεί από τις άθλιες πρακτικές των παρατάξεών τους και τη διεκδίκηση από το σχήμα αυτό της πλειοψηφίας στο επόμενο συνέδριο, με βάση ένα κοινό πρόγραμμα που θα στηρίζει και θα ενισχύει την πορεία που έχει ακολουθήσει το κίνημα τα 3 τελευταία χρόνια. Δυστυχώς η πρόταση αυτή δεν έγινε αποδεκτή, προφανώς γιατί η Αγωνιστική Συνεργασία –δέσμια της γενικότερης αντίληψής της για την «πολιτική των ισορροπιών»– δεν ήθελε να διαταράξει τη γενικότερη πολιτική συμφωνία που έχει με τη ΔΚΜ στο χώρο των μηχανικών και κυρίως στο ΤΕΕ και βέβαια γιατί στον πολιτικοσυνδικαλιστικό αυτό χώρο πάντα υπήρχαν ισχυρές μειοψηφικές απόψεις, που φαίνεται ότι –έστω και καθυστερημένα– έγιναν πλειοψηφικές, για την «εκπαραθύρωση» της «μικρής και επικίνδυνης» Συσπείρωσης από το προεδρείο και την «είσοδο» σε αυτό της «μεγάλης και κυβερνητικής» ΠΑΣΚ.

Η διαδικασία ανασυγκρότησης του προεδρείου ανέδειξε και τα όρια των πολιτικών των παρατάξεων. Τελικά, την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2003 και μετά από πρόταση του προέδρου (Αγωνιστική Συνεργασία) πραγματοποιήθηκε η κάλυψη των θέσεων του αντιπροέδρου από την ΠΑΣΚ και του γενικού γραμματέα από τη ΔΚΜ. Η Συσπείρωση δεν μετέχει πλέον σε καμιά διακριτή θέση του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας.

 

Η σημερινή κατάσταση των μηχανικών του δημοσίου

Αντικειμενικά, η σημερινή κατάσταση στο χώρο των μηχανικών του δημοσίου είναι εξαιρετικά δυσμενής: Από τη μια, στο χώρο όπου οι μηχανικοί δημόσιοι υπάλληλοι καλούνται να παρέχουν υπηρεσίες έχουν επικρατήσει οι γνωστές αρνητικές συνθήκες, που συσχετίζονται με την εξυπηρέτηση της λαϊκιστικής πολιτικής της Κυβέρνησης (ταχύρυθμες άδειες δόμησης, ηλεκτροδοτήσεις αυθαιρέτων κλπ), με το «νέο εθνικό όραμα» των Ολυμπιακών Αγώνων και με την πάση θυσία «απορροφητικότητα» των κονδυλίων των κοινοτικών πλαισίων στήριξης. Από την άλλη, οι όροι εργασίας μας προσδιορίζονται πλέον από το σκηνικό της απαξίωσης των δημόσιων Τεχνικών Υπηρεσιών, με την εκχώρηση επιτελικών αρμοδιοτήτων του δημόσιου τομέα σε ιδιωτικούς φορείς, με τους “Project Managers” και τους παράλληλους εξωθεσμικούς μηχανισμούς διοίκησης που δημιουργεί το ΠΑΣΟΚ, από κρατικές ανώνυμες εταιρείες έως «ακόμα πιο ειδικές» ΕΥΔΕ, χωρίς έλεγχο στα οικονομικά τους και στις σχέσεις εργασίας των υπαλλήλων τους. Έτσι έχουν δημιουργηθεί «μηχανικοί πολλών ταχυτήτων» και δυστυχώς βρίσκεται σε εξέλιξη –χωρίς ικανές αντιστάσεις– η ατομική διαπραγμάτευση της εργασίας και η ανοχή της διαφθοράς σε σημαντικούς τομείς της παραγωγής του τεχνικού έργου.

Στο αρνητικό αυτό σκηνικό, έρχεται σήμερα να προστεθεί και η σοβαρότατη κρίση της Ομοσπονδίας, που σηματοδοτείται μεν από την αναγκαστική αποχώρηση της Συσπείρωσης από το προεδρείο της Ομοσπονδίας, αλλά προφανώς έχει μονιμότερα χαρακτηριστικά: εσωστρέφεια και τάση διαχωρισμού από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, υιοθέτηση «πολιτικής ισορροπιών» από τον πρόεδρο με αποτέλεσμα την ακινησία, αδυναμία σχεδιασμού έστω και τακτικών κινήσεων, ομηρία της εύθραυστης «πλειοψηφίας» από τους ακραίους της ΠΑΣΚ και της ΔΚΜ, που έχουν αναθαρρήσει μετά το πολιτικό κενό που έχει δημιουργήσει η απουσία της Συσπείρωσης από τη διοίκηση.

            Τα αποτελέσματα όλων των παραπάνω είναι πλέον ορατά σε όλους τους συναδέλφους, με την απουσία της Ομοσπονδίας από τις τελευταίες (Σεπτέμβριος 2003) διεκδικήσεις του συνόλου σχεδόν των εργαζομένων στη χώρα μας και την αδυναμία του ιστορικού κινήματος των μηχανικών του δημοσίου να αρθρώσει σοβαρό και αποτελεσματικό διεκδικητικό λόγο. Ήδη τίθενται σε αμφισβήτηση από την Κυβέρνηση, η οποία γνωρίζει βέβαια με λεπτομέρειες την κατάστασή μας, ακόμα και οι γραπτές δεσμεύσεις της σχετικά με την οριστική διευθέτηση του 7‰, τη νομική κάλυψη και τους προϊσταμένους των Τεχνικών Υπηρεσιών. Ούτε λόγος βέβαια για ικανοποίηση των υπολοίπων οικονομικών και θεσμικών διεκδικήσεων του κλάδου, ενώ ήδη διαφαίνεται για πρώτη φορά ο κίνδυνος να μην πραγματοποιηθούν καθόλου συλλογικές διαπραγματεύσεις της Ομοσπονδίας με την Κυβέρνηση για το 2003.

 

Η μόνη ελπίδα: το κίνημα

Μπροστά σε αυτήν την πολύ άσχημη συγκυρία, η Συσπείρωση θεωρεί αναγκαία την αφύπνιση των αγωνιστικών αντανακλαστικών των συναδέλφων για να υπερασπιστούν, όπως έκαναν το 1984 και το 1988, τις κατακτήσεις του κλάδου. Είναι ανάγκη να αποκρούσουμε την επίθεση του κρατικού συνδικαλισμού, που θέλει να αδρανοποιήσει το κίνημα των μηχανικών του δημοσίου, και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε τις συνθήκες στήριξης μαχητικών και νικηφόρων κινητοποιήσεων.

Πιο συγκεκριμένα, η Ομοσπονδία οφείλει να προχωρήσει άμεσα στις παρακάτω ενέργειες:

Η Συσπείρωση, χωρίς να παραγνωρίζει τις δυσκολίες του εγχειρήματος, θα στηρίξει την Ομοσπονδία στις παραπάνω ενέργειες, πιστεύοντας ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για αναστροφή του κλίματος, για την επαναφορά στο προσκήνιο ενός μαχητικού και ανεξάρτητου συνδικαλιστικού κινήματος των μηχανικών του δημοσίου, μόνη εγγύηση για τη νικηφόρα πορεία των αγώνων του κλάδου.

 

8 Οκτωβρίου 2003

 

<<Αρχική Σελίδα