Οι «μωρές παρθένες» και η κοινωνική βάση των αντιθέσεων στο χώρο των μηχανικών του δημοσίου
«… Οποιοδήποτε «μισθολόγιο» μηχανικών, θα είναι υποταγμένο στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές που εφαρμόζονται στο δημόσιο τομέα και δημιουργούν μηχανικούς πολλών ταχυτήτων. Ήδη, η σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα πραγματώνεται ως σύνδεση του μισθού με την …ενδοτικότητα. Κάποιοι βολεύονται με τις ατομικές πρακτικές που απλόχερα προσφέρει η κυβερνητική πολιτική: Την ατομική διαπραγμάτευση της εργασίας σε ειδικές θέσεις αλλά και σε ειδικές υπηρεσίες. Οι «Ειδικές Υπηρεσίες» είναι όργανα που υπάγονται στον άμεσο έλεγχο της πολιτικής ηγεσίας και λειτουργούν έξω από τους κανόνες του δημοσίου. Εξάλλου, ο τρόπος συγκρότησής τους είναι ενδεικτικός: Δεν υπάρχει κανένας διαφανής κανόνας αξιολόγησης των συναδέλφων που τοποθετούνται σε αυτές τις Υπηρεσίες, παρά μια αυθαίρετη απόφαση της πολιτικής ηγεσίας. Σήμερα, η μαζική αυτή διαπλοκή με την εξουσία μεγάλης μερίδας δημοσίων υπαλλήλων -κυρίως διευθυντικών στελεχών- αποτελεί το κύριο μέσο του κομματικού ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι μια πολιτική που οργανώνει τη συναίνεση μέσω της συνενοχής. Τα στελέχη της διοίκησης ορίζονται στις θέσεις τους όχι με κάποιο σύστημα αξιολόγησης των προσόντων τους, αλλά κυρίως από το πόσο πιστά και υποταγμένα είναι στην πολιτική ηγεσία. Παράλληλα, η «διαφθορά» στο δημόσιο τομέα, όχι μόνον δεν αντιμετωπίζεται, αλλά –τουναντίον- χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για τη μεταφορά αρμοδιοτήτων σε μηχανισμούς αδιαφανείς και ανεξέλεγκτους, που παρουσιάζουν πολλαπλάσια ανάλογα φαινόμενα.
Αν δεν πάρουμε σοβαρά υπόψη μας αυτή την πραγματικότητα, είναι δύσκολο να βρούμε έναν τρόπο, με τον οποίο θα μπορούμε να αυξήσουμε τις αποδοχές μας, αλλά και να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Δυστυχώς σήμερα, ντρεπόμαστε να πούμε στην κοινωνία ότι είμαστε μηχανικοί που εργαζόμαστε στο Δημόσιο».
(απόσπασμα από κείμενο της Συσπείρωσης
στο περιοδικό «από μηχανής» της ΕΜΔΥΔΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)
Δυστυχώς, σήμερα η κοινωνική βάση των αντιθέσεων στο χώρο των μηχανικών του δημοσίου, που περιγράφεται στο παραπάνω απόσπασμα, είναι αυτή που προσδιορίζει και τα όρια της πολιτικής των συνδικαλιστικών παρατάξεων στο χώρο της ΕΜΔΥΔΑΣ. Η επιτυχία της κρατικής πολιτικής με τη δημιουργία «μηχανικών πολλών ταχυτήτων», την ατομική διαπραγμάτευση της εργασίας και την ανοχή της διαφθοράς, είναι ήδη μια πραγματικότητα που έχει συγκεκριμένα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα:
· Ενσωμάτωσε σε κοινωνικό επίπεδο μεγάλο τμήμα μηχανικών που θεωρούσε ότι εκφράζεται πολιτικά από το χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε αυτό συνετέλεσε βέβαια και η στρατηγική σύγκλιση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ σε θέματα «εκσυγχρονισμού» του δημοσίου. Η «εισπίδυση» αυτή καταγράφεται και στα εκλογικά αποτελέσματα με τη σημαντική μείωση της εκλογικής δύναμης της συνδικαλιστικής παράταξης της Ν.Δ.
· Επέτρεψε να αναδειχθούν στην ηγεσία της κυβερνητικής παράταξης τα πιο τυχοδιωκτικά και απολίτικα στοιχεία. Και αυτό έγινε γιατί δεν χρειαζόταν κανένα σοβαρό συνδικαλιστικό και πολιτικό λόγο για να συγκροτηθεί και να αντιπαρατεθεί στο χώρο της ΕΜΔΥΔΑΣ. Οι σχέσεις διαμεσολάβησης με τον κρατικό μηχανισμό αρκούν για την εμπέδωση του ηγεμονισμού της και την αναπαραγωγή της αυτάρκειάς της ως εκλογικού μηχανισμού στο συνδικαλιστικό χώρο. Ενδεικτικό αυτής της κατάστασης είναι ότι μέλη της κυβερνητικής παράταξης, που με περισσή άνεση αλλάζουν σαν τα πουκάμισα το ένα πόστο με ένα άλλο, με κριτήριο το ύψος των αποδοχών, έχουν το θράσος να «συνδικαλίζονται» στην ΕΜΔΥΔΑΣ και να επιχειρούν να προσδιορίσουν τον πολύ χαμηλότερο μισθό της πλειοψηφίας των μη προνομιούχων συναδέλφων! Υπάρχει όμως και πιο ακραία έκφραση αυτής της κατάστασης. Συνδικαλιστικοί μηχανισμοί αυτού του τύπου, παρέχουν άσυλο, ακόμα και σε άτομα που εκμεταλλεύονται τη θέση τους για οικονομικά ανταλλάγματα.
· Δημιουργήθηκαν έτσι σε κοινωνικό επίπεδο νέες διαχωριστικές γραμμές. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα μηχανικοί στο δημόσιο που αντιστέκονται στην ενδοτικότητα, που θέλουν να κάνουν με αξιοπρέπεια τη δουλειά τους, που δεν έχουν τόσο ελαστική συνείδηση ώστε να ανέχονται αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Και τέτοιοι συνάδελφοι βρίσκονται σε όλες τις παρατάξεις. Η πολιτική της ΕΜΔΥΔΑΣ τα τελευταία χρόνια εξέφραζε κυρίως αυτή τη μερίδα των μηχανικών. Βασικός πολιτικός όρος που εξασφάλισε την εμπιστοσύνη αυτών των συναδέλφων στην πολιτική της ΕΜΔΥΔΑΣ ήταν η μη συμμετοχή της ΠΑΣΚ στη διοίκηση, καθώς η ηγεσία της ευθύνεται για τη φυσιογνωμία που απέκτησε αυτή η παράταξη, και την οποία περιγράψαμε παραπάνω.
· Παράλληλα, αυτές οι νέες διαχωριστικές γραμμές στο κοινωνικό επίπεδο επέδρασαν στο εσωτερικό και των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων, δημιουργώντας νέες αντιθέσεις στην πολιτική τους υπόσταση και γραμμή. Σήμερα, οι συνδικαλιστικές λογικές που κινούνται στο πλαίσιο μιας διαχειριστικής πολιτικής, αυτονομημένης από τις κοινωνικές αντιθέσεις που διαπερνούν τους μηχανικούς του δημοσίου, αδυνατούν να εκτιμήσουν τις συνέπειες που προκύπτουν από την κυριαρχία της κρατικής πολιτικής στο χώρο των μηχανικών του δημοσίου. Πολιτική συνέπεια αυτής της αδυναμίας είναι η εναγώνια αναζήτηση μεθοδεύσεων για την ένταξη του ηγετικού πυρήνα αυτής της ΠΑΣΚ σε συνδιαχειριστικές πρακτικές, πρακτικές που εξαντλούνται στους διαδρόμους και στα γραφεία των Υπουργών.
Η συμμετοχή της Συσπείρωσης στο προεδρείο της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ και η συνολική της δράση κινείται σε αντιπαλότητα σε αυτές τις συνδιαχειριστικές πολιτικές που υποτιμούν τις πραγματικές αντιθέσεις στο χώρο των μηχανικών του δημοσίου και αδυνατούν να οικοδομήσουν μαζικό κίνημα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι και παλαιότερα, αλλά και τώρα, η Συσπείρωση υφίσταται τις μεγαλύτερες επιθέσεις από τους φορείς αυτών των πολιτικών. Μας τιμά ιδιαίτερα η επίθεση που κάνει στη Συσπείρωση η ΠΑΣΚ από το δελτίο του ΤΕΕ, τεύχος 2259, αναγνωρίζοντας έτσι τη δύναμη της πολιτικής μας, ενώ παράλληλα γλύφει την «Αγωνιστική Συνεργασία» και την ΔΚΜ, εκεί δηλαδή που μέχρι χθες έφτυνε, για μια θεσούλα στο προεδρείο!
Ελπίζουμε ότι η πολιτική που ακολουθεί η ΕΜΔΥΔΑΣ τα τελευταία χρόνια, δεν θα ανατραπεί με την ευκαιρία της ανασυγκρότησης του προεδρείου της Ομοσπονδίας, ώστε να γίνει εφαλτήριο κομματικής και κοινωνικής ανέλιξης για αυτούς τους «κρατικούς» συνδικαλιστές. Η πολιτική αυτή έχει απήχηση και σε ευρύτατες δυνάμεις που βρίσκονται σε όλες τις παρατάξεις. Η Συσπείρωση πιστεύει ότι οι δυνάμεις αυτές μπορούν να συγκροτήσουν ένα στιβαρό πλειοψηφικό ρεύμα και να αναλάβουν την ευθύνη της λειτουργίας της Ομοσπονδίας και των A’βάθμιων ΕΜΔΥΔΑΣ, στηρίζοντας και ενισχύοντας την πορεία που έχει ακολουθήσει το κίνημα τα 3 τελευταία χρόνια.
3 Σεπτεμβρίου 2003