ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΕΡΓΑ

Δώσε και μένα μπάρμπα...

Ού­τε μια α­να­φο­ρά στην αρ­χι­τε­κτο­νι­κή, ού­τε έ­να σχό­λιο α­πό τους φο­ρείς των αρ­χι­τε­κτό­νων για τη μορ­φή, τη θέ­ση, τη χρη­σι­μό­τη­τα, το πε­ρι­βάλ­λον του μεγα­λύ­τε­ρου κτι­ρια­κού έρ­γου της Ελ­λάδας με την ευ­και­ρί­α των ε­γκαι­νί­ων του. Μό­νο οι φιέ­στες με τον Λα­λιώ­τη σε ρό­λο με­τα­μο­ντέρνου Πατ­τα­κού, η virtual πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με α­ε­ρο­πλα­νά­κια να κό­βουν την κορ­δέ­λα και οι πα­ρα­τρεχάμε­νοι υ­μνη­τές να κα­τα­κλύ­ζουν τη δη­μο­σιό­τη­τα.

Το ‘θαύ­μα’ El Venizelos κα­τα­ξιώ­νει το νέ­ο τρό­πο πα­ρα­γω­γής των δη­μο­σί­ων έρ­γων. Με­λέ­τη, εκτέ­λε­ση, ε­πί­βλε­ψη α­πό τον ι­διώ­τη, που εί­ναι ταυ­τό­χρο­να και ανά­δο­χος και δια­χει­ρι­στής και ι­διοκτή­της. Το μέ­γα σύμ­βο­λο των ερ­γο­λάβων με­σου­ρα­νεί. Δια­λύ­ο­νται και οι τε­λευ­ταί­ες αυ­τα­πά­τες για τις δυ­να­τό­τητες ου­σια­στι­κής πα­ρέμ­βα­σης του αρ­χι­τέ­κτο­να στο χα­ρα­κτή­ρα των έρ­γων, στη δια­δι­κα­σί­α πα­ρα­γω­γής και στον έ­λεγ­χο της ποιό­τη­τας του α­πο­τε­λέ­σμα­τος.

Ό­μως σή­με­ρα, το ΤΕ­Ε και το Δ.Σ. του ΣΑ­ΔΑΣ-ΠΕ­Α, μας προ­σφέ­ρουν την δυ­να­τό­τη­τα να πάψου­με να εί­μα­στε πα­θη­τι­κοί τη­λε­θε­α­τές συμ­με­τέ­χο­ντας ως κο­μπάρσοι στην τε­τρά­ω­ρη πα­ρα­γω­γή με τί­τλο ‘Η­με­ρί­δα ε­νη­μέ­ρω­σης για τα Ο­λυ­μπια­κά Ερ­γα’.

Η ε­πι­λο­γή των πρω­τα­γω­νι­στών δεν α­φή­νει αμ­φι­βο­λί­ες για τις προ­θέ­σεις των διορ­γα­νω­τών. Αλ­λά και μό­νο ο τί­τλος προ­ϊ­δε­ά­ζει για την α­ξιο­πρέ­πειά τους. Στο πα­ρά πέ­ντε, και ε­νώ ό­λα τα σχε­τι­κά με τα ο­λυ­μπια­κά έρ­γα έ­χουν δρο­μο­λογη­θεί, η νε­ό­κο­πη διοί­κη­ση του ΣΑ­ΔΑΣ - σαν να προ­σγειώθη­κε μό­λις  α­πό κάποιον μα­κρι­νό γα­λα­ξί­α - χρειά­ζε­ται ε­πί­ση­μη ε­νη­μέ­ρω­ση για να δια­μορ­φώ­σει θέ­σεις. Λαν­σά­ρουν αυ­τή  την ε­ξω­γή­ι­νη α­θω­ό­τη­τα  για να ει­σέλ­θουν ως συ­νο­μιλη­τές  με κά­ποιες α­ξιώ­σεις στο διά­λο­γο με την ε­ξου­σί­α.  Ποιός ό­μως δεν γνω­ρίζει ό­τι στις μέ­ρες μας η «ε­νη­μέρωση» εί­ναι συ­νώ­νυ­μο της προ­πα­γάν­δας, ι­διαί­τε­ρα ό­ταν προ­έρ­χε­ται α­πό κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη και το μα­έ­στρο του εί­δους υ­πουρ­γό ΠΕ­ΧΩ­ΔΕ; Ποιός ό­μως δεν γνω­ρί­ζει ό­τι διά­λο­γος με την ε­ξουσί­α ο­νο­μά­ζε­ται η γε­νι­κευ­μέ­νη συ­ναλ­λα­γή;  Ε­κεί βρί­σκει α­πο­δέ­κτες το «δώσε και μέ­να μπάρμπα».

Η ψευ­δε­πί­γρα­φη «ε­νη­μέ­ρω­ση» των 2 ω­ρών δεν εί­ναι δυ­να­τόν ού­τε καν να ψη­λαφί­σει τον ο­ρυμαγδό των ο­λυ­μπια­κών έρ­γων. Δεν υ­πο­τι­μούν μό­νο την νο­η­μοσύ­νη μας, αλ­λά ε­φτε­λί­ζουν το σύλ­λογο που α­νέ­λα­βαν να διοι­κή­σουν. Έ­να σύλ­λο­γο που ως τώ­ρα έ­χει στα­θεί με α­ξιο­πρέ­πεια και έ­χει α­ντι­με­τω­πί­σει με κοι­νω­νι­κή και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή ευαι­σθη­σί­α και υ­πευ­θυ­νό­τη­τα το κα­τα­στροφι­κό χρο­νι­κό της στρε­βλής α­νά­πτυ­ξης του δο­μη­μέ­νου και φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος, διεκ­δι­κώ­ντας έ­να ρό­λο έ­ξω α­πό το πλαί­σιο της «δια­τε­ταγ­μέ­νης υ­πη­ρεσί­ας» που οι κρα­τού­ντες ε­πι­φυ­λάσ­σουν για τους αρ­χιτέ­κτο­νες.

Πώς περ­νά­ει α­πό το μυα­λό της νε­ό­κο­πης η­γε­σί­ας του ΣΑ­ΔΑΣ ό­τι θα μας ξε­γε­λάσει και θα κάνει τους αρ­χι­τέ­κτο­νες συ­νερ­γούς στο ό­ρα­μα του σύγ­χρο­νου «τά­μα­τος του έ­θνους»; Πώς πέ­ρα­σε α­πό το μυα­λό τους ό­τι θα α­πο­ποι­η­θού­με την ι­στο­ρί­α μας και θα ε­λα­στι­κο­ποι­ή­σου­με  την ο­σφύ και την συ­νεί­δη­σή μας ένα­ντι πι­να­κί­ου φα­κής ή α­κό­μα κα­λύ­τε­ρα τρε­λής α­γε­λά­δας;

Να α­ντι­στα­θού­με στις κά­θε εί­δους ε­πι­πτώ­σεις του νέ­ου «τά­μα­τος του έ­θνους», α­πό τις πε­ρι­βαλλο­ντι­κές ε­πι­πτώ­σεις μέ­χρι τις αλ­λα­γές του πλαισί­ου α­νά­θε­σης και ε­κτέ­λε­σης των έρ­γων. Να αντι­στα­θού­με στη συρ­ρί­κνωση της δη­μο­κρα­τί­ας και τη σύγ­χρο­νη αυ­ταρ­χι­κή ορ­γά­νω­ση της ε­ξουσί­ας. Να α­ντι­στα­θού­με στην πο­λι­τι­κή της α­νά­πτυ­ξης που  δη­μιουρ­γεί  Με­γά­λα Έρ­γα για την αύξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας του κε­φά­λαιου και κα­ταρ­γεί τις κοι­νωνι­κές πα­ρο­χές για παι­δεί­α, υ­γεί­α και κοινω­νι­κή α­σφά­λι­ση.

Να μην ε­πι­τρέ­ψου­με να μας χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν. Να μην ε­πι­τρέ­ψου­με τη με­τα­τροπή του ΣΑ­ΔΑΣ σε φε­ρέ­φω­νο της κυβερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής.

<<Αρχική Σελίδα