Γιατί οι κερασιές δεν ανθίζουν μόνο στη Γαλλία. Οι κερασιές δεν ανθίζουν μόνο μια φορά.
Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς ξεσπάσματος της ελληνικής φοιτητικής νεολαίας. Πάνω από 250 σχολές πανελλαδικά βρίσκονται υπό κατάληψη. Στις συνελεύσεις που πραγματοποιούνται συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες φοιτητών, σε ορισμένες δε περιπτώσεις ξεπερνάνε και τη συμμετοχή στις εκλογές. Οι πορείες που έχουν γίνει στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις συγκέντρωσαν πολλές χιλιάδες φοιτητές, αλλά αντιμετωπίστηκαν με ΜΑΤ και δακρυγόνα. Παράλληλα σε κινητοποιήσεις (απεργία διαρκείας) βρίσκονται και οι πανεπιστημιακοί μετά από πρόταση της ΠΟΣΔΕΠ. Οι κινητοποιήσεις αυτές συναντάνε την ανοιχτή υπονόμευση των κυρίαρχων φοιτητικών παρατάξεων, αλλά και τη συνομωσία σιωπής των ΜΜΕ, τα οποία όσο λαλίστατα είναι για τα δευτερεύοντα τόσο κωφεύουν για τα ζητήματα της παιδείας.
Εμείς δε μπορούμε παρά να συντασσόμαστε ολόψυχα με τον αγώνα των φοιτητών. Όχι μόνο γιατί και εμείς υπήρξαμε καταληψίες το 73, το 79, το 87, το 90-91, το 95, το 98. Αλλά πολύ περισσότερο γιατί πιστεύουμε ότι οι ενωτικοί, μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες είναι μονόδρομος όχι μόνο για το εκπαιδευτικό κίνημα αλλά και για το δικό μας χώρο. Και δε μπορούμε παρά να εκνευριζόμαστε από τη φιλολογία περί αιωνίων φοιτητών και «διαλυμένου» δημόσιου πανεπιστημίου. Λες και όλοι εμείς οι χιλιάδες απόφοιτοι των ελληνικών πολυτεχνείων που πήραμε τα πτυχία μας με το υπάρχον σύστημα, είμαστε άχρηστοι.
Σε αυτό το πλαίσιο και σαν ελάχιστη συμβολή και συμπαράσταση στον αγώνα των φοιτητών δημοσιεύουμε αποσπάσματα από κείμενο των καταλήψεων του ΕΜΠ. Από τα ελάχιστα που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να απαιτήσουμε από το ΤΕΕ να αποχωρήσει από το ΕΣΥΠ και τον προσχηματικό «διάλογο» για την παιδεία και να καταδικάσουμε συλλογικά τόσο τον Νόμο Πλαίσιο, όσο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
«Εμείς θεωρούμε ότι αυτά τα μέτρα μας πλήττουν άμεσα, διαλύουν όποια
κατοχύρωση εξασφάλιζε το πτυχίο στην αγορά εργασίας, πειθαρχούν τη νεολαία
και αμφισβητούν οποιαδήποτε μορφή συλλογικής έκφρασής της, είναι στην
κατεύθυνση διάλυσης του φοιτητικού κινήματος και καταργούν το δημόσιο και
δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και του πανεπιστημίου που πρέπει να
υποταχθεί ακόμη πιο έντονα στις ανάγκες του κεφαλαίου.»
«Συγκεκριμένα, οι αλλαγές στο Νόμο-Πλαίσιο υλοποιούνται στα εξής επίπεδα:
Α . Αποβολή των φοιτητών μετά από ν+2 χρόνια φοίτησης, διαγραφή τους σε
περίπτωση αποτυχίας 4 φορών σε ένα μάθημα. ... «Ο πραγματικός στόχος
αυτού του μέτρου είναι η πειθάρχηση των φοιτητών στα πρότυπα του αυριανού
εργαζόμενου, η συνολική πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και η ένταση των
ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση η απομάκρυνσή από οποιαδήποτε συλλογική
διαδικασία και κοινωνική δραστηριότητα, η υποταγή σε κάθε μορφής καθηγητική
(ή στο μέλλον εργοδοτική...) αυθαιρεσία μέσω του εκβιασμού της αποβολής τους
από τις σχολές»... « Πλέον, το ερώτημα δεν θα είναι σε πόσα χρόνια θα
τελειώσει κανείς τη σχολή, αλλά αν τελικά θα καταφέρει να την τελειώσει.
Αυτό συνιστά την ουσιαστική τομή στο ελληνικό πανεπιστήμιο: η εισαγωγή της
έννοιας της διαγραφής φοιτητών από τις σχολές, διαμορφώνοντας τελικά μια
κατάσταση όπου ο ελεύθερος χρόνος καταργείται σε ένα «πλαίσιο» ζωής που από
το δημοτικό έως τη σύνταξη θα τρέχουμε να προλάβουμε τις προθεσμίες που
κάποιος άλλος ορίζει για εμάς. Άλλωστε, η κυβέρνηση όταν μιλά με απαξιωτικό
τρόπο για τους αιώνιους φοιτητές, δε λαμβάνει υπόψη της το κομμάτι εκείνο
που αναγκάζεται να σπουδάζει και να δουλεύει ταυτόχρονα, γεγονός για το
οποίο ευθύνεται η πολιτική της ίδιας».
Β. Δεύτερο μέτρο είναι η διαμόρφωση όρων ευκολότερης άρσης του ασύλου, με τελικό στόχο την κατάργησή του.
Γ. Η εισαγωγή
manager,
η κατάργηση των φοιτητικών παροχών, η επιβολή διδάκτρων, η κατάργηση των
μετεγγραφών ... Τα ιδιωτικά
πανεπιστήμια - ΚΕΣ και η αναγνώρισή τους συνιστούν μία από τις πιο
επιθετικές κινήσεις στο χώρο της εκπαίδευσης. Πέραν του προφανούς, που είναι
η ακόμη μεγαλύτερη ένταση των ταξικών φραγμών και η δυσκολία διεκπεραίωσης
των σπουδών με όρους ιδιωτικής εκπαίδευσης, υπάρχει και μια ακόμη
σημαντικότερη συνέπεια, ένα έργο που το έχουμε ξαναδεί. Αυτό είναι η
απαξίωση των πτυχίων με την ισοτίμιση (προς τα κάτω) με τα πιστοποιητικά που
δίνουν τα παραρτήματα των ξένων πανεπιστημίων. Η δημιουργία πολλών ταχυτήτων
εργαζομένων και τελικά η εξίσωση όλων προς τα κάτω είναι μια πάγια πολιτική
της κυβέρνησης.
«Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας το έργο του ΠΑΣΟΚ, θέλει να
προχωρήσει αυτές τις τομές στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής
οικονομίας, της καλύτερης διαχείρισης του εργατικού δυναμικού μέσω της
δημιουργίας φτηνών, ευέλικτων και πειθήνιων εργαζομένων. Ενάντια στην
πολιτική κατακερματισμού και ύπαρξης διαφορετικών ταχυτήτων σχολών και
αποφοίτων εμείς προτάσσουμε:
Ενιαία εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους με μια σχολή ανά γνωστικό
αντικείμενο και ένα ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά
δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, όπου θα έχουν πρόσβαση όλοι, ανθρώπινους
όρους σπουδών και δουλειάς, προάσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών
δικαιωμάτων και ελευθεριών στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία.
Αποφασίσαμε λοιπόν με τις γενικές μας συνελεύσεις να προχωρήσουμε σε
καταλήψεις των σχολών μας.
Για να μάθει όλη η ελληνική κοινωνία ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της
μεταρρύθμισης - μεσαίωνα που προωθεί το υπουργείο παιδείας.
- Για να δεσμευτεί ρητά η Υπουργός ότι δε θα προχωρήσει σε καμία
αντιδραστική αλλαγή στο νόμο πλαίσιο
- Για να σταματήσει κάθε προσπάθεια ίδρυσης και αναγνώρισης ιδιωτικών
πανεπιστημίων
- Για να ανατραπούν τα ήδη ψηφισθέντα νομοσχέδια για την αξιολόγηση των
ιδρυμάτων, το ΔΟΑΤΑΠ και την δια βίου εκπαίδευση.»