Ο νεοφιλελευθερισμός στην ελληνική εκδοχή του έχει μετατρέψει το περιβάλλον σε Ελντοράντο της αρπαχτής και της διαπλοκής. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπήρξαν μια κολοσσιαία επιχείρηση οικοδόμησης φυσικών, ιστορικών τοπίων και δημόσιων χώρων, τα αποτελέσματα της οποίας μπορεί να δει κανείς στο Μαραθώνα, στο Μαρκόπουλο, στην παραλιακή ζώνη του Σαρωνικού, στο Άλσος Βεΐκου , στο Σελεπίσαρι, στη Μερέντα, στο Μαρούσι, στην Πάρνηθα και παντού όπου η κερδοσκοπία και η μεγαλομανία δημιούργησαν ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές βλάβες και πολεοδομικά αδιαχώρητα.
Η επόμενη φάση της άγριας καπιταλιστικής ανάπτυξης αφορά, πάλι, πρωτίστως το δομημένο περιβάλλον. Το real estate είναι το νέο πεδίο κερδοσκοπίας και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη η περίπτωση του Γουδή, του γηπέδου της ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια και του Αεροδρομίου.
Απ’ αυτή τη σκοπιά η τροπολογία Πάχτα, στην οποία ναυάγησαν οι προσπάθειες εξωραϊσμού του ΠΑΣΟΚ, ήταν για τους γνωρίζοντες απλώς η ορατή όψη του παγόβουνου που λέγεται εκποίηση του περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας. Γι’ αυτό το σκοπό είχαν προηγηθεί ο δασοκτόνος νόμος Δρυ, η νομοθεσία για τις άδειες και τα αυθαίρετα, το Ολυμπιακό πολυνομοσχέδιο και η δημιουργία της Ανώνυμης Εταιρείας Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα που προωθεί συστηματικά την παραχώρηση του δημόσιου περιβαλλοντικού πλούτου σε ιδιώτες.
Εδώ, όμως, στο παράδειγμα Πάχτα μπορούμε να δούμε ανάγλυφα τρεις πλευρές της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής αδιάσπαστες μεταξύ τους: η πρώτη αφορά τη διαρκή αρνητική διολίσθηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, την ψήφιση φωτογραφικών διατάξεων αλλά και την καταστρατήγηση θεσμικών και διοικητικών περιορισμών στη δόμηση και τις επενδύσεις. Η δεύτερη αφορά την παράβαση στοιχειωδών κανόνων διεξαγωγής του κοινοβουλευτικού έργου και λειτουργίας του Κοινοβουλίου και η τρίτη τη μετατροπή των βουλευτών, καθ’ όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, σε προκεχωρημένα φυλάκια εντός Βουλής, επιχειρηματιών της αρπαχτής, που διανέμουν μέρος των κερδών τους στους διαπλεκόμενους συνεργάτες τους.
Άλλες τρεις τροπολογίες που αφορούν τη Ρόδο, τη λίμνη Καϊάφα και το δάσος Στροφυλίου μαζεύτηκαν πίσω την τελευταία στιγμή από τον υπουργό Ανάπτυξης και πολλές άλλες που είχαν ήδη περάσει είδαν το φως της δημοσιότητας.
Μπροστά μας, όμως, αυτές τις μέρες δεν έχουμε μόνο τις επιμέρους περιπτώσεις. Μπροστά μας έχουμε το μεγάλο ζήτημα της ΕΤΑ ΑΕ (Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα), η οποία επιχειρείται να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο. 70.000 στρέμματα φιλέτα του ΕΟΤ -παραλίες, δάση, ιαματικές πηγές, σπήλαια, μεθοριακοί σταθμοί κ.λ.π.- υποτιμούνται με την ευτελή τιμή των 200 δισ. δρχ., ενώ η αξία τους είναι πολλά τρισ., για να ρευστοποιηθούν και να μετατραπούν σε χρηματιστηριακές αξίες.
Η ιδιωτικοποίηση της ΕΤΑ ΑΕ είναι κατάφωρα αντισυνταγματική καθώς το εταιρικό της κεφάλαιο συμπεριλαμβάνει ζωτικά τμήματα της δημόσιας κτήσης που είναι αναπαλλοτρίωτη. Το γεγονός ότι η κυριότητα των εκτάσεων τύποις παραμένει στο φάντασμα του ΕΟΤ είναι εκ του πονηρού, προκειμένου αφενός να ξεπεραστούν τα συνταγματικά προβλήματα και αφετέρου να υποτιμηθεί η αξία της περιουσίας του ΕΟΤ. Διότι η δια νόμου παραχώρηση για 99 χρόνια στη ΕΤΑ ΑΕ της εξουσίας διαχείρισης και εκμετάλλευσης της περιουσίας του ΕΟΤ συμπεριλαμβανομένης και της δυνατότητας πώλησης, κατ’ ουσίαν ισοδυναμεί με παραχώρηση της κυριότητας.
Η όλη υπόθεση συνιστά μέγιστο οικολογικό, κοινωνικό, οικονομικό αλλά και εθνικό έγκλημα καθώς το οικολογικό και πολιτιστικό κεφάλαιο της χώρας περιέρχεται σε χέρια ιδιωτών για την πιο βάναυση εμπορική εκμετάλλευση, αποκλείεται από την ελεύθερη χρήση των πολιτών, ενώ περιορίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα του ίδιου του ελληνικού κράτους.
Αυτό το έγκλημα πρέπει ν’ αποτρέψουμε.