Τα νέα «τείχη» της πόλης των Αθηνών
Την
7-11-2002 η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ αφού έβαλε τις
γαλότσες της μπροστά στις κάμερες και
επιθεώρησε το αντιπλημμυρικό «τείχος»,
ξεκαθάρισε, με φόντο τα θολά απόνερα του
Κηφισού, ότι η πλημμύρα έγινε επειδή
κάποια τρύπα δεν έκλεισε έγκαιρα. Ως
στρατηγός σε θέση μάχης, και μάλιστα με
ύφος αγανακτισμένο -που υποδήλωνε
συναισθηματική ταύτιση με τους
πλημμυροπαθείς- καταλόγισε επί τόπου τις
ευθύνες σε εργολάβους και επιβλέποντες
μηχανικούς του δημοσίου. Αυτή η
επικοινωνιακή πολιτική, για να
ακουμπήσει τον απλό πολίτη, χρειάζεται
και τη διαμεσολάβηση δημοσιογράφων της
κατηγορίας του κ. Ευαγγελάτου και του κ.
Κακαουνάκη. Τους έδωσε λοιπόν τροφή για
να κάνουν ένα μικρό διάλειμμα από το
κυνήγι της 17 Νοέμβρη, προκειμένου να
ασχοληθούν για λίγο και με τους …τρομοκράτες,
που υπέδειξε η κ. υπουργός. Παράλληλα,
δημιουργήθηκε το απαραίτητο κλίμα ώστε ο
εισαγγελέας Πειραιά να ασκήσει στις
19-11-2002 ποινικές διώξεις για «πλημμύρα εκ
προθέσεως» (!) κατά των υπαιτίων
διευθυνόντων, επιβλεπόντων μηχανικών κλπ.
Την προηγούμενη φορά που
πλημμύρισε η Αθήνα, υπεύθυνος είχε
θεωρηθεί ο επικεφαλής της πολιτικής
προστασίας, ο οποίος και καθαιρέθηκε. Το
καλοκαίρι η ευθύνη αποδόθηκε στα ακραία
καιρικά φαινόμενα και στο ..Θεό. Πάντα κάποιος
άλλος φταίει για την τρύπα που υπάρχει
στην αντιπλημμυρική προστασία του
λεκανοπεδίου. Δυστυχώς όμως για την κ. Β.
Παπανδρέου, είναι η τέταρτη φορά που
πλημμυρίζει ο Κηφισός!
Με την επικοινωνιακή πολιτική που
επέλεξε δεν μπορεί να καλύψει τις ευθύνες
της κυβέρνησης, και κυρίως του προκατόχου
της, που είχε για πολλά χρόνια την ευθύνη
του σχεδιασμού και των αποφάσεων για αυτά
τα θέματα. Αν πράγματι ήθελε να
αναζητήσει και ποινικές ευθύνες, από
τον κ. Λαλιώτη θα έπρεπε να ξεκινήσει την
έρευνά της. Όμως, παρέπεμψε στο
πειθαρχικό δύο μηχανικούς του δημοσίου
ζητώντας μάλιστα την απόλυσή τους, χωρίς
καμιά προανακριτική διαδικασία! Τέτοιες
πρακτικές θυμίζουν άλλες εποχές και
καταστάσεις: Όταν έγιναν οι μεγάλοι
σεισμοί στη Ρουμανία, το διεφθαρμένο
καθεστώς του Τσαουσέσκου προσπάθησε να
αποποιηθεί των ευθυνών του, στέλνοντας
στο εκτελεστικό απόσπασμα ένα μηχανικό
δημόσιο υπάλληλο…
Το
αντιπλημμυρικό «τείχος» καθώς και κάποια
άλλα ανάλογης σοβαρότητας μέτρα «πολιτικής
προστασίας» που αποφασίστηκαν κάτω από
καθεστώς πανικού, μετά τις πλημμύρες του
καλοκαιριού, είναι και παραμένουν
ανεπαρκή. Το ζήτημα της αντιπλημμυρικής
προστασίας του λεκανοπεδίου της Αττικής
είναι σοβαρό και προσδιορίζεται από
πολλούς παράγοντες. Τα γενεσιουργά αίτια
ανάγονται αρκετά χρόνια πίσω. Έχουν γίνει
πολλαπλές λαθεμένες επιλογές που
λειτουργούν συσσωρευτικά. Η επίλυσή του
απαιτεί επανακαθορισμό προτεραιοτήτων
στον σχεδιασμό και άλλου τύπου
επεμβάσεις, με χρηματικό κόστος πολύ
μεγαλύτερο από αυτό που έχει
προϋπολογίσει η κυβέρνηση.
Όμως, ενώ οι πλημμύρες έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα και αγανακτισμένοι με το κράτος πολίτες φτιάχνουν τα δικά τους οχυρωματικά έργα, «Μεγάλα Έργα» έγιναν και γίνονται πολλά: Αεροδρόμιο των ΣΠΑΤΩΝ, Αττική Οδός, ΜΕΤΡΟ, προαστικός σιδηρόδρομος, ΤΡΑΜ και άλλα. Εδώ και αρκετά χρόνια, με το πρόσχημα της ανάδειξης, ως «εθνικής» ανάγκης, της ανάληψης των ολυμπιακών αγώνων, πραγματοποιήθηκε η ανατροπή του ρυθμιστικού σχεδίου και επανακαθορίστηκαν προτεραιότητες παρέμβασης στο δομημένο χώρο του λεκανοπεδίου, με πρωτόγνωρο τρόπο για τα ελληνικά δεδομένα. Υποβαθμίστηκαν οι διαπιστωμένες, εδώ και δεκαετίες, ανάγκες για βασικά έργα υποδομής. Αντίθετα, με γνώμονα την «εκσυγχρονιστική» λογική της ανταποδοτικότητας, προωθήθηκαν έργα που εξυπηρετούν κάποιες κοινωνικές ανάγκες, κυρίως όμως αποτελούν ευνοϊκό πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Προκρίθηκαν τα έργα για τα οποία η ιδιωτική πρωτοβουλία θα έδειχνε ενδιαφέρον, όχι μόνο για την κατασκευή τους, αλλά και για τη χρηματοδότησή και την εκμετάλλευσή τους. Είναι λοιπόν προφανής ο λόγος για τον οποίο όλα σχεδόν τα μεγάλα έργα αφορούν τις μεταφορές. Ο τρόπος παραγωγής των έργων, δεν είναι μια κοινωνικά ουδέτερη διαδικασία. Επιβάλει τις δικές του προτεραιότητες στον γενικότερο σχεδιασμό τους. Όλα αυτά τα έργα, για τα οποία δείχνει τόση υπερηφάνεια η κυβέρνηση, είναι «Μεγάλα Έργα» για την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή του κεφάλαιου, «Μικρά Έργα» όμως για τις λαϊκές ανάγκες που δεν μπορούν να ενταχθούν άμεσα και οργανικά σε αυτές τις απαιτήσεις, όπως η αντιπλημμυρική προστασία, η παιδεία, η υγεία…
Αν
η κ. Παπανδρέου επιμένει ότι θα
αντιμετωπίσει τις πλημμύρες με το «τείχος»,
η μόνη εποικοδομητική συμβουλή που θα
μπορούσαμε να της δώσουμε ως μηχανικοί θα
ήταν πως ίσως θα έπρεπε να φροντίσει και
την αισθητική του, για να μην μοιάζει με
τον μπερντέ του καραγκιόζη. Επειδή, όπως
φαίνεται, η κυβέρνηση δεν έχει
εμπιστοσύνη στους έλληνες μηχανικούς, θα
πρέπει μάλλον να αναθέσει στον αγαπημένο
της αρχιτέκτονα κ. Καλατράβα και αυτό το
έργο, ώστε να ενταχθεί οργανικά στην
αισθητική του 2004.