LAISSEZ
FAIRE
ΕΚΔΟΣΗΣ
ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Επανερχόμαστε
στο θέμα της έκδοσης οικοδομικών αδειών
στο οποίο αφιερώσαμε το προηγούμενο
τεύχος του Ε.Δ. γιατί εν τω μεταξύ η
υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, με τη μέθοδο της
διαρροής πληροφοριών στον τύπο, άνοιξε
περισσότερο τα χαρτιά της.
Όσοι και
όσες πιστεύουμε ακόμα στην ανάγκη
συντεταγμένης άσκησης του επαγγέλματος
του μηχανικού σύμφωνα με κανόνες που
διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον αλλά
και τον ίδιο απέναντι στις αγοραίες
πιέσεις , πρέπει να συγκροτήσουμε
επειγόντως την αντίδρασή μας.
Η
ωμότητα της πολιτικής πού σχεδιάζει η
υπουργός μας ανησυχεί βαθύτατα.
Σύμφωνα με τις νεότερες πληροφορίες κανένας έλεγχος, ούτε καν διαγράμματος κάλυψης, δεν θα γίνεται στις μελέτες από δημόσια αρχή. Η τήρηση του ΓΟΚ και των λοιπών κανονισμών επαφίεται στους μηχανικούς και τους ιδιοκτήτες(!). Έλεγχος θα υπάρχει δειγματοληπτικά στο τελικό προϊόν, δηλ. την έτοιμη οικοδομή, που θα διασφαλίζει την νομιμοποίηση της, στις συνήθεις περιπτώσεις των μεγάλων ή μικρών παραβάσεων, μέσω των υπαρκτών και σήμερα μεθόδων του προστίμου αυθαιρέτου (εισπράττει το κράτος) ή του λαδώματος (εισπράττει ο ελεγκτής) , οι οποίες θα αναβαθμιστούν ποσοτικά και ηθικά.
Βρισκόμαστε
μπροστά στο μεγαλείο του εκσυγχρονισμού.
Η πάταξη της γραφειοκρατίας
που επικαλείται η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ θα
γίνει με τη γενίκευση της αυθαιρεσίας. Το
δημόσιο αποποιείται την ευθύνη
προστασίας της αρχιτεκτονικής, του
περιβάλλοντος και της ασφάλειας των
κατασκευών. Σ’ ένα αγοραίο κράτος δεν
υπάρχουν συλλογικές αξίες και κοινοί
κανόνες, πολύ περισσότερο δημόσιοι
έλεγχοι. Το άτομο και το ιδιοτελές
συμφέρον του είναι ο υπέρτατος ρυθμιστής
των κανόνων.
Η
πολιτική ευθύνη, λοιπόν, για μια έκδηλα
προβληματική κατάσταση, σήμερα, θα
μεταφερθεί από την κυβέρνηση στους
μηχανικούς. Δεν θα φταίει η πολιτική της
κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργείων
και λοιπών φορέων για την καταστρατήγηση
των ισχνών, ούτως ή άλλως, περιορισμών
εκμετάλλευσης της ιδιοκτησίας αλλά οι
μηχανικοί που θα γίνουν οι αποδέκτες
των πιέσεων των ιδιοκτητών, των
εργολάβων, των επιχειρηματιών και όλων
εκείνων για τους οποίους
το κέρδος (υπεραξία της γης ) είναι η
μοναδική αξία.
Με την
επιλογή αυτή αποποίησης της ευθύνης του,
το κράτος απαξιώνει ταυτόχρονα την
επιστημονική εργασία, δηλ. την υπόσταση
του μηχανικού. Δεν χρειάζεται
πνευματικός μόχθος για τις μελέτες μιας
οικοδομής και την εφαρμογή τους.
Πρόκειται για τυπικά χαρτιά, καθόλου
αξιοσέβαστα, αφού δεν έχουν ανάγκη ούτε
καν την νομιμοποίηση της δημόσιας
σφραγίδας.
Laissez
faire!
Δεν
χρειαζόμαστε πλέον μηχανικούς αλλά «αδειατζήδες»,
που όσο πιο επιρρεπείς είναι στις πιέσεις
τόσο καταλληλότεροι θα θεωρούνται.
Άλλωστε, η αντίσταση στους αγοραίους
κανόνες για τους πολλούς που
βιοπορίζονται δεν
μπορεί να είναι μόνο προσωπική, αλλά,
πρωτίστως, θεσμική υποχρέωση και
δυνατότητα που προκύπτει από τους
θεσμοθετημένους κανόνες. Στο κάτω-κάτω
δεν οφείλουν όλοι οι μηχανικοί να γίνουν
ειδικοί στη νομοθεσία περί τις οικοδομές.
Δικαιούνται να αγνοούν και να σφάλλουν,
να ρωτούν και να ελέγχονται ως προς την
ορθότητα των σχεδίων τους από τη δημόσια
αρχή.
Είναι
φανερό ότι η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ δεν βάλλει
κατά της γραφειοκρατίας ούτε της
σημερινής διαφθοράς των πολεοδομικών
υπηρεσιών. Ενεργοποιεί, εν όψει των
επερχόμενων εκλογών, τα χειρότερα
αντανακλαστικά των εμπλεκομένων στην
οικοδομή και, κυρίως, των επιχειρηματιών
και ιδιοκτητών από Βωβού μέχρι
μικρομεσαίων που ονειρεύονται
μηχανικούς του χεριού τους και χωρίς
περιορισμούς εκμετάλλευση της γης.
Στα νέα αγοραία σχέδια του εκσυγχρονισμού θα αντιδράσουμε.