Η Σκύλα και η Χάρυβδη

Γιώργος Καλαντζόπουλος

Μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ

Η νέα ηγεσία της ΕΜΔΥΔΑΣ είναι ανίκανη να διαχειριστεί τα προβλήματά μας και ακολουθεί επικίνδυνα μονοπάτια που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης. Η πολιτική αρχών και ο μαζικός αγώνας έχουν υποκατασταθεί από πρακτικές που συγκροτούν μηχανισμούς με στόχο την εξασφάλιση εκλογικής πελατείας στη λογική του δούναι και λαβείν. Ταυτόχρονα, ένας αχταρμάς από ωμές κομματικές παρεμβάσεις και μικροπολιτικές, τροφοδοτούμενος από ατομικές φιλοδοξίες και προσωπικές στρατηγικές, προσπαθεί στα πλαίσια ενός τυφλού συντεχνιασμού να συγκροτήσει ένα «νέο» λόγο για τον «ΚΛΑΔΟ», ανασέρνοντας από το παρελθόν ό,τι πιο παλιό και αντιδραστικό βρίσκει μπροστά του.

Κάποιοι στη ΝΔ είχαν ενοχληθεί από τη συνεργασία της ΔΚΜ με αριστερές δυνάμεις την περίοδο 2000-2003. Τότε η ΝΔ βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Όμως, η προοπτική της ανόδου της ΝΔ στην εξουσία ήταν ορατή και τα πράγματα άλλαζαν. Στοιχεία αυτής της αλλαγής είχαν εμφανιστεί στο συνέδριο της Ρόδου (2003), όταν ορισμένοι συνδικαλιστές της ΔΚΜ συνεργάστηκαν με την τότε κυβερνητική παράταξη της ΠΑΣΚ για να ανατρέψουν τη διοίκηση της ΕΜΔΥΔΑΣ, αθετώντας την πολιτική συμφωνία μεταξύ Αγωνιστικής Συνεργασίας, ΔΚΜ και Συσπείρωσης, που συγκροτούσε το προεδρείο. Τότε η Συσπείρωση, εκτιμώντας τα νέα δεδομένα και προβλέποντας τις εξελίξεις που είχαν δρομολογηθεί, παραιτήθηκε από τη θέση του Γ.Γ. και κάλεσε και την Αγωνιστική Συνεργασία να κάνει το ίδιο και να διαχωρίσει τη θέση της από παρατάξεις και πρόσωπα που δεν τηρούν το λόγο τους. Όμως, η Αγωνιστική Συνεργασία κράτησε άλλη στάση. Συγκρότησε ένα επισφαλές προεδρείο με τη ΔΚΜ και τη συμμετοχή ενός μέλους της ΠΑΣΚ. Έτσι φτάσαμε στο συνέδριο της Καβάλας (2004), με ένα μέρος των συνδικαλιστών της ΔΚΜ να αποδέχεται τη συνεργασία με αριστερές δυνάμεις ενώ ένα άλλο να έχει ήδη δρομολογήσει τη συνεργασία με την ΠΑΣΚ.

Αυτές τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΔΚΜ ανέλαβε να τις επιλύσει με τον πιο ωμό και αλαζονικό τρόπο ο κομματικός μηχανισμός της Ν.Δ. Με κομματική εντολή κατέβηκαν στις εκλογές του συνεδρίου για την ανάδειξη της νέας διοίκησης 4 ψηφοδέλτια (ΔΚΜ1, ΔΚΜ2, ΔΚΜ3, ΔΚΜ4) και ο κάθε συνδικαλιστής της ΔΚΜ υποχρεώθηκε να σταυρώνει τον εκλεκτό της παράταξης και τον εαυτό του, για να ελεγχθεί τι ακριβώς ψήφισε κάθε αντιπρόσωπος. Αυτή η άκρως αντιδημοκρατική μεθόδευση κατέγραψε με τον καλύτερο τρόπο τη γενικότερη στροφή της ΔΚΜ στο συνδικαλιστικό μας χώρο. Βέβαια κανένας συνδικαλιστής της ΔΚΜ δεν διαχώρισε τη στάση του από αυτή τη διαδικασία που, εκτός των άλλων, έθιγε και την προσωπική του αξιοπρέπεια γιατί αμφισβητούσε με τον πιο χυδαίο τρόπο την αξιοπιστία του.

Αυτά δυστυχώς τα φαινόμενα, που παραβιάζουν την αυτονομία του μαζικού χώρου και τον κάνουν υποχείριο σε κομματικές παρεμβάσεις δυστυχώς δεν καταγγέλθηκαν, εκτός από τη Συσπείρωση, από τις άλλες παρατάξεις γιατί, τόσο η ΠΑΣΚ, όσο και η Αγωνιστική Συνεργασία, είχαν επικεντρώσει την προσοχή τους στη συγκρότηση των οργάνων επιδιώκοντας συνεργασία με αυτή την παράταξη. Βέβαια, η Αγωνιστική Συνεργασία είχε ως δεδομένο και τη συνεργασία στο ΤΕΕ με την ΔΚΜ για την εκλογή του Αλαβάνου και έτρεφε αυταπάτες ότι κάτι ανάλογο θα συνέβαινε και στην ΕΜΔΥΔΑΣ. Η πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς ανάποδη. Μάλλον αυτό που έγινε στην ΕΜΔΥΔΑΣ είναι προάγγελος για το τι θα συμβεί στο εγγύς μέλλον και στο ΤΕΕ...

Το πράγμα κατέληξε σε μια συμφωνία –έξω από το χώρο των μηχανικών του δημοσίου– ανάμεσα στις ηγεσίες της τέως και της νυν κυβερνητικής παράταξης για «μισό-μισό» μοίρασμα των θέσεων των προεδρείων. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο ώστε κάποιος κύριος Παπαγιανίδης –που δεν έχει καμία σχέση με την ΕΜΔΥΔΑΣ– να έχει λόγο για το ποιος θα είναι πρόεδρος και γραμματέας στην Ομοσπονδία μας, στην ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής και στην ΕΜΔΥΔΑΣ Κεντρικής Μακεδονίας!

Μετά την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία, η ΠΑΣΚ, ως ηγεμονική συνδικαλιστική δύναμη στο δημόσιο τομέα, προσπάθησε –μέσω προνομιακών συμφωνιών με τον αδύναμο συνδικαλιστικό χώρο της ΝΔ στις διοικήσεις των οργάνων– να διασφαλίσει τα συμφέροντα των «δικών της παιδιών» στον κρατικό μηχανισμό, συμφέροντα που κινδύνευσαν από το νόμο Παυλόπουλου για τη δημόσια διοίκηση. Αυτή η διαπλοκή της με την εξουσία την καθιστά αφερέγγυα να διαχειριστεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά και εξηγεί την έλλειψη αντιπολιτευτικής διάθεσης. Στο χώρο μας, αφού κατόρθωσε να εξασφαλίσει συμφωνία σε κεντρικό επίπεδο με την ΔΚΜ, έχει λυμένα τα χέρια της να διαχειρίζεται με άνεση αντιθέσεις που μπορούν να εκδηλωθούν στο χώρο της ΔΚΜ, όπως η πρόσφατη παραίτηση της γενικής γραμματέως της Ομοσπονδίας Σίσσυς Κορακά.

Βασικός άξονα της δράσης της όλο το τελευταίο διάστημα είναι η διοργάνωση ενός «πανευρωπαϊκού» συνεδρίου-φιέστα, κατασπαταλώντας το αποθεματικό του ταμείου μας και με προφανή στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων και τις δημόσιες σχέσεις των εμπνευστών του. Σέρνοντας την ΔΚΜ σε αυτή την επιλογή, φροντίζει να καρπωθεί η ίδια αυτά τα οφέλη, διοργανώνοντας το «πανευρωπαϊκό» πριν το καλοκαίρι, δηλαδή, πριν αλλάξει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας.

Όσον αφορά την αντίσταση του κλάδου απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια, μετά και την αποτυχία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η ηγεσία της ΕΜΔΥΔΑΣ επέλεξε την πολιτική της προσφυγής στη …βάση για να συζητηθεί –γενικώς και αορίστως– το ενδεχόμενο αγωνιστικών κινητοποιήσεων, χωρίς καμιά πρόταση-εισήγηση. Η πολιτική αυτή –αν δεν ανατραπεί– προσδιορίζει και τα όρια των διεκδικήσεων του κλάδου το επόμενο διάστημα.

Φεβρουάριος  2005

<<Αρχική Σελίδα