ΤΣΜΕΔΕ: ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ (3)
(περί αναδιανεμητικών, ανταποδοτικών ή κεφαλαιοποιητικών συστημάτων, περί αποθεματικών και περί δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης)
Στο προηγούμενο Ε.Δ. είχαμε δεσμευτεί ότι θα απαντήσουμε στα ερωτήματα σχετικά με τους λόγους της συνειδητής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και των επιθέσεων ενάντια στη Συσπείρωση για τη στάση της στο ζήτημα του ΤΣΜΕΔΕ, από τους πολέμιους της απόφασης του 2003.
Κατ’ αρχήν θυμίζουμε ότι στις 8-2-2003, μετά από δεκαετή «κυοφορία», η Αντιπροσωπία του ΤΕΕ είχε πάρει μια σημαντική απόφαση για την Αναδιάρθρωση των Κλάδων, η οποία, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΤΣΜΕΔΕ είναι ένα Ταμείο που ασφαλίζει, ταυτόχρονα, εργοδότες και εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς, ιδιωτικούς υπαλλήλους και δημοσίους υπαλλήλους, επιτύγχανε –κατά κοινή ομολογία– την ισορροπία μεταξύ όλων των κατηγοριών ασφαλισμένων και διασφάλιζε –με την προϋπόθεση του αδιαίρετου των ρυθμίσεων που αυτή προβλέπει– τη μέγιστη δυνατή ενότητα του συνόλου των διπλωματούχων μηχανικών.
Μάλιστα, στο πλαίσιο αρχών της εισηγητικής έκθεσης της απόφασης αναφέρεται ρητά ότι:
«Το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας του ΤΣΜΕΔΕ θα πρέπει να είναι πλήρες, να παραμείνει δημόσιο, να διέπεται από ενιαίους κανόνες ασφάλισης για το σύνολο του ασφαλιζόμενου πληθυσμού και να στηρίζεται στις αρχές της ανταποδοτικότητας, της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών και της εσωτερικής αλληλεγγύης μεταξύ των διαφόρων επαγγελματικών κατηγοριών των ασφαλισμένων. Στο πνεύμα αυτό, κατά την κατανομή των παροχών θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και το συνολικό ύψος των εσόδων που εισφέρει στο Ταμείο κάθε ασφαλιστική κατηγορία και όχι ατομικά ο κάθε ασφαλισμένος».
Ας δούμε, τώρα, τι λένε οι από τα «αριστερά» πολέμιοι της απόφασης του 2003:
(α) Το σύστημα ασφάλισης του ΤΣΜΕΔΕ γίνεται κεφαλαιοποιητικό.
Η απάντησή μας: Είναι προφανές βέβαια, και για τον πλέον άσχετο περί των ασφαλιστικών, ότι το προτεινόμενο με την απόφαση του 2003 σύστημα ασφάλισης (εκτός από τον Κλάδο Εφάπαξ, που λόγω της φύσης του είναι πάντα ανταποδοτικός και λειτουργεί με κεφαλαιοποιητικό σύστημα), είναι κατ’ εξοχήν αναδιανεμητικό, αφού, όπως αποδείξαμε στα 2 προηγούμενα κείμενά μας, οι παροχές είναι ενιαίες για όλους, ανεξάρτητα από το ύψος των εισφορών που καταβάλλει ατομικά ο κάθε ασφαλισμένος. Η μόνη «απόκλιση» προς την ανταποδοτικότητα αφορά την κατηγορία των «μονοσυνταξιούχων», για τους οποίους προβλέπονται αυξημένες παροχές κατά 1/7, σε σχέση με τους «διπλοσυνταξιούχους» (μισθωτούς του δημοσίου τομέα), ώστε να τηρηθεί η συμφωνημένη σχέση 4:3, λαμβάνοντας υπόψη ότι εισφέρουν στο Ταμείο επιπλέον έσοδα, οι μεν ελεύθεροι επαγγελματίες με τις κρατήσεις 2% στις μελέτες, 1% στα έργα κλπ, από την επαγγελματική τους δραστηριότητα, οι δε μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα με την κράτηση 4,18% υπέρ ΙΚΑ, που θα αποδίδεται πλέον στον Κλάδο Προνοιακών Παροχών του ΤΣΜΕΔΕ.
(β) Η απόφαση δεν αμφισβητεί σε καμιά περίπτωση αυτά που ψήφισε η Ν.Δ. στο Ν.2084/93 και εξομοιώνει «προς τα κάτω» παλιούς και νέους.
Η απάντησή μας: Και μόνο το γεγονός της πλήρους κατάργησης του διαχωρισμού σε «παλιούς» και «νέους» (μετά την 1.1.1993) ασφαλισμένους, αποδεικνύει ότι αμφισβητείται ριζικά ο αντιασφαλιστικός Ν.2084/93 (νόμος Σιούφα) και γενικότερα η δικομματική συμφωνία περί μη καταστρατήγησης του πλαισίου των νόμων Σιούφα και Ρέππα. Επίσης, όπως αποδείχθηκε από τους πίνακες που δημοσιεύσαμε, με την απόφαση του 2003 αυξάνονται σημαντικά οι παροχές και εξισώνονται προς τα πάνω όλοι οι ασφαλισμένοι.
(γ) Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε ένα κοινό στοιχείο όλου του φάσματος (και από τα «αριστερά» και από τα «δεξιά») των πολέμιων της απόφασης του 2003: Εξαντλούν την κριτική τους στο θέμα του ύψους των εισφορών.
Η άποψή μας: Εμείς θεωρούμε ότι η αντιμετώπιση ενός Ταμείου αποκλειστικά ως εισπρακτικού μηχανισμού είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Ένα Ταμείο κρίνεται πρωτίστως από τις παροχές του, δηλ. κατά πόσον ασφαλίζει ουσιαστικά και προστατεύει αποτελεσματικά τους ασφαλισμένους του σε όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού τους βίου. Η απόφαση του 2003 αυτό ακριβώς κάνει: συμπληρώνει το ασφαλιστικό πλαίσιο του ΤΣΜΕΔΕ με την ίδρυση Κλάδου Προνοιακών Παροχών για την αντιμετώπιση κυρίως της ανεργίας, αναβαθμίζει δραστικά τις παρεχόμενες υπηρεσίες του Κλάδου Υγείας (ΚΥΤ) και αυξάνει σημαντικά τις παροχές για όλους τους ασφαλισμένους.
Τελικά συμπεράσματα (απλά και προφανή):
(α) Όποιοι υπονομεύουν την απόφαση της Α του 2003 –και μάλιστα λέγοντας χοντρά ψέματα– εκ των πραγμάτων συμπορεύονται με τους γνωστούς επιχειρηματίες-τζογαδόρους μηχανικούς, οι οποίοι, από την εποχή της Technobank, έχουν βάλει στο μάτι τα αποθεματικά του ΤΣΜΕΔΕ και προωθούν την ενίσχυση των τραπεζικών-επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ΤΣΜΕΔΕ, υπονομεύοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε προσπάθεια ενίσχυσης του ασφαλιστικού-προνοιακού χαρακτήρα του Ταμείου. Μάλιστα, στο έργο τους αυτό έχουν βρει συμπαραστάτες και συμμάχους την εκάστοτε Κυβέρνηση και μεγάλο κομμάτι της πολιτικο-συνδικαλιστικο-επιχειρηματικής ηγεσίας του ΤΕΕ.
(β) Οι γνωστοί πονηροί, συνεπικουρούμενοι δυστυχώς και από τους πρόθυμους αφελείς, προλειαίνουν συστηματικά το έδαφος για να καταστεί το Ταμείο προβληματικό, με βασική συνέπεια τη στροφή των ασφαλισμένων στην ιδιωτική ασφάλιση, μόνιμο στόχο και διακαή πόθο όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών και στρατηγικό στόχο της ΕΕ. Επομένως, οποιαδήποτε προσπάθεια να μην προχωρήσει η υλοποίηση της απόφασης του 2003 και να μείνουν τα πράγματα στη σημερινή αθλιότητα, είναι προφανές ότι εξυπηρετεί –εκτός των άλλων– και τους υπέρμαχους της ιδιωτικής ασφάλισης, που θέλουν να βάλουν «πόδι» και στο χώρο των μηχανικών.
(γ) Όσον αφορά τις γκεμπελικού χαρακτήρα επιθέσεις ενάντια στη Συσπείρωση, που γίνονται συχνότατα μέσω της σελίδας της Πανεπιστημονικής (ΕΔ 2366/7-11-05, ΕΔ 2368/21-11-05 κλπ), τελικά επιβεβαιώνεται ότι, τουλάχιστον στο θέμα του ΤΣΜΕΔΕ, η συγκεκριμένη παράταξη λειτουργεί χρόνια τώρα ως 5η φάλαγγα των πιο αντιδραστικών κύκλων του ΤΕΕ, καλυπτόμενη πίσω από το γνωστό πολιτικό της δόγμα ότι μόνον με αλλαγή του πολιτικού συστήματος είναι δυνατή η οποιαδήποτε βελτίωση της θέσης των εργαζομένων…