Oλοι αυτοί οι
διαχωρισμοί και οι αντιθέσεις που
αναπτύσσονται στο χώρο των
μηχανικών, γίνονται στο έδαφος μιας
σημαντικής μετατόπισης που αφορά
τον κοινωνικό καταμερισμό της
εργασίας: Η αχαλίνωτη κυριαρχία
των νόμων της αγοράς οδηγεί από τη
μια μεριά στην ατομική εξειδίκευση
των ρόλων και την κάθετη οργάνωση
της εργασίας και από την άλλη στη
διεύρυνση και διάχυση του
αντικειμένου του "μηχανικού".
Ουσιαστικά καταργούνται τα
παραδοσιακά χαρακτηριστικά του
"ελεύθερου" επαγγέλματος του
μηχανικού. Ο επιστήμονας -
μηχανικός όλο και πιο πολύ
υποκαθίσταται από τον
επιχειρηματία - μηχανικό. Δε μιλάμε
από τη θέση της υπεράσπισης του
"ρόλου" του μηχανικού
διαπιστώνοντας απαξίωσή του στην
κοινωνία μας. Μια απαξίωση που
βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με
τους όρους που ηγεμονεύουν στην
κοινωνική συγκρότηση αυτού του
χώρου. Η υπεράσπιση των δυνάμεων
της ζωντανής εργασίας είναι για μας
το ζητούμενο.
Στις σημερινές συνθήκες, οι εξαρτημένες
σχέσεις εργασίας όλο και πιο πολύ
αναδεικνύονται ως η κυρίαρχη μορφή
που προσδιορίζει τον τρόπο άσκησης
του επαγγέλματος. Το γραφείο
μετεξελίσσεται σε εταιρεία.
Εταιρεία με νέους "υπαλλήλους"
περιβεβλημένους με το ένδυμα του "συνεργάτη"
με δελτίο παροχής υπηρεσιών.
Παράλληλα το καθεστώς της
εκπόνησης των μελετών και
εκτέλεσης των έργων μέσα από αλλεπάλληλες
υπεργολαβίες μειώνει το ποσοστό
της αμοιβής που φτάνει στους
πραγματικά εργαζόμενους.