ΤΣΜΕΔΕ Ή ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΕΥΡΩΣΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ
|
||
|
Ο ασφαλιστικός φορέας των μηχανικών, παρ’ ότι απ’ τα πιο εύρωστα ταμεία, με πάνω από 400δις αποθεματικό και με υψηλή ακόμη την αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους (περίπου 9:1), έχει εκπέσει στις συνειδήσεις των ασφαλισμένων του κι’ αυτό όχι άδικα. Η περίοδος οικονομικής ευφορίας για τη μεγάλη μάζα των μηχανικών αποτελεί απώτατο παρελθόν και το ασφαλιστικό παρόν, σε καιρούς δυσπραγίας, αποκτά τα χαρακτηριστικά ενός επί πλέον δυσβάσταχτου φορτίου για τους εργαζόμενους, μετά και τις υπέρογκες αυξήσεις των εισφορών που επέβαλε ο ν.2084/92. Η απαράδεκτα ισχνή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι χαμηλές πλέον συντάξεις, που κι’ αυτή ακόμη η απόδοσή τους δεν είναι πια εγγυημένη, η προϋπόθεση κάλυψης της ασφαλιστικής ενημερότητας για την άσκηση του επαγγέλματος, η τοκογλυφική προσαύξηση των υψηλών εισφορών σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής τους, συνιστούν ένα ανεπαρκέστατο καθεστώς ασφάλισης. Η ασφαλιστική ανεπάρκεια αφορά κυρίως τους νεοεισερχόμενους στο επάγγελμα, τους οικονομικά ασθενέστερους και τους ανέργους, ομάδες για τις οποίες δεν υφίσταται κανενός είδους πρόνοια. Αντίθετα, το Ταμείο τείνει να λειτουργεί γι’ αυτούς ως ένα ιδιότυπο “φίλτρο εκκαθάρισης” του κλάδου, καθιστώντας μεγάλα στρώματα μηχανικών έρμαια των πιο ακραίων μορφών εργασιακής εκμετάλλευσης. Το ιδιαίτερο γεγονός δε ότι στο ΤΣΜΕΔΕ ασφαλίζονται ταυτόχρονα πολλές διαφορετικές κατηγορίες μηχανικών (εργοδότες, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, ελευθεροεπαγγελματίες κλπ), το καθιστά ένα ταμείο που “παρέχει” αρκετά περισσότερα σ’ αυτούς που τα έχουν κατά τεκμήριο λιγότερη ανάγκη και ελάχιστα σε όσους θα όφειλε πραγματικά να στηρίζει. Παρά τους περιορισμούς από την πολιτεία και την κινδυνολογία αναλογιστικών μελετών για μελλοντική ελλειμματικότητα του Ταμείου, είναι εφικτό να αναβαθμιστεί ο κοινωνικός και αναδιανεμητικός χαρακτήρας της ασφάλισής μας. Αρκεί να υπάρχει η βούληση. Επί 15 χρόνια, η πρόταση της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ για την ίδρυση Ταμείου Αλληλεγγύης για τους Ανέργους Μηχανικούς, παρά την υπερψήφισή της και τη νομοτεχνική της επεξεργασία από Ομάδα Εργασίας του ΤΕΕ, παρέμεινε ανενεργή. Την ίδια τύχη είχαν και οι αποφάσεις και διεκδικήσεις της Αντιπροσωπίας - μετά από τις κινητοποιήσεις της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ - “για τροποποίηση του απαράδεκτου Ασφαλιστικού Νόμου”. Έχει επισημανθεί δε για τον κίνδυνο των ελλειμμάτων επανειλημμένως η τεράστια διαφυγή πόρων που ταλανίζει το Ταμείο. Ο πόρος του 1% επί του προϋπολογισμού των δημοσίων επενδύσεων είναι άγνωστο κατά ποιο ποσοστό εισπράττεται, ενώ το 2% επί των τεκμαρτών κερδών των εργολάβων δεν έχει εισπραχθεί ποτέ! Εξάλλου έχει διατυπωθεί, χωρίς ανταπόκριση, πρόταση για επιβολή εργοδοτικής εισφοράς στα Δ.Π.Υ., για να συλληφθεί η εισφοροδιαφυγή στις άτυπες μορφές εξαρτημένης εργασίας, οι οποίες είναι πολύ διαδεδομένες στον κλάδο.
Το ΤΕΕ φέρει την κύρια ευθύνη για το ότι καμία προσπάθεια προς τις παραπάνω κατευθύνσεις έχει ευοδωθεί. Η ηγετική του ομάδα απ’ τη μια, σφιχτά εναγκαλισμένη και διαπλεκόμενη με τα συμφέροντα των τραπεζών, μόνο πάνω απ’ το πτώμα της θα άφηνε τους εργαζόμενους να αρθρώσουν λόγο για την αξιοποίηση των αποθεματικών του Ταμείου. Να θυμίσουμε ότι το ΤΣΜΕΔΕ, πανηγυρίζοντας για την επιτυχία του και με την αμέριστη συμπαράσταση του Τ.Ε.Ε., αγόρασε το 1/3 του πακέτου των μετοχών της Τράπεζας Αττικής, που τώρα φιγουράρει μεγαλοπρεπέστατα ανάμεσα στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες, που επένδυσαν λιγότερο απ’ το 30% των αντληθέντων από την ξέφρενη άνοδο του Χ.Α.Α κεφαλαίων. Μήπως δεν ήξεραν οι συνετοί επενδυτές του Ταμείου μας για το ψόφιο άλογο που τους πάσαρε η κυβέρνηση, με σκοπό τη νεκρανάστασή του; Απ’ την άλλη, οι ομάδες που κυριαρχούν στο ΤΕΕ, το κατασκευαστικό κεφάλαιο και η εργοδοσία, δεν έχουν κανένα συμφέρον από το ενδεχόμενο μιας ανατροπής της σημερινής κατάστασης, ανατροπής που θα επέβαλε κρατήσεις επί των κερδών τους.
Με παρελκυστικές μεθόδους συνεχών αναβολών της συζήτησης που αφορά τη λήψη των τελικών αποφάσεων και τη μεθόδευση τεχνητής έλλειψης απαρτίας στις επίμαχες συνεδριάσεις της Αντιπροσωπείας, τεχνικές που ξέρουν να τις χειρίζονται πολύ καλά. Άριστα επίσης ξέρουν να υποδαυλίζουν και να αξιοποιούν τις - μέχρι ενός σημείου κατανοητές - διαφορές απόψεων για την πορεία του ΤΣΜΕΔΕ των επί μέρους κατηγοριών που ασφαλίζονται στο Ταμείο. Με το χειρισμό αυτών των αντιθέσεων, που οξύνονται σε περιόδους οικονομικής υποβάθμισης των εργαζομένων (η φτώχεια φέρνει γκρίνια), και πατώντας στη γενικότερη κάμψη του κινήματος, έχουν κατορθώσει να κρατούν τους μηχανικούς ανήμπορους να κάνουν έστω και ένα βήμα μπροστά για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων των μηχανικών, ιδιαίτερα των νέων.
|
|
|
