ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η επιχειρηματολογία των κυβερνώντων για την αναγκαιότητα μιας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης δε βασίζεται στα πραγματικά δεινά της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα: τη σκανδαλώδη κατασπατάληση των αποθεματικών των Ταμείων, τον ανορθολογικό και κατακερματισμένο χαρακτήρα του συστήματος, την κακοδιαχείριση, τη χαριστική αντιμετώπιση κατηγοριών ασφαλισμένων για ψηφοθηρικούς λόγους, τη μεγάλης κλίμακας διαφυγή πόρων, την έλλειψη επαρκούς προστασίας των ανέργων και οικονομικά ασθενέστερων.

Κύριο επιχείρημα είναι ο κίνδυνος που επισείεται για προϊούσα κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος από τη μείωση της αναλογίας εργαζομένων - συνταξιούχων, λόγω της αύξησης της ανεργίας και της γήρανσης του πληθυσμού (γεννάτε γιατί χανόμαστε). Εξάλλου και στην ευρωζώνη δρομολογούνται αλλαγές κάτω απ’ την πίεση των πολυεθνικών και των οικονομικών κέντρων, που χαρακτηρίζουν το συνταξιοδοτικό “ωρολογιακή βόμβα” για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η αποσιώπηση όμως της αλήθειας, ιδιαίτερα για την ασφάλιση στην Ελλάδα, ισοδυναμεί με βαρύτατο πολιτικό και ηθικό ατόπημα και πρόκληση για τον κόσμο της εργασίας.

• Είναι πρόκληση να ζητείται από τους ασφαλισμένους ν’ αποδεχτούν μείωση των παροχών τους, όταν στη χώρα μας το 82% των συνταξιούχων παίρνει συντάξεις κάτω από 150.000δρχ., δηλ. κάτω απ’ το όριο της φτώχειας.

• Είναι πρόκληση ν’ αυξάνουν τις εισφορές, όταν αυτές είναι οι υψηλότερες σε όλη την Ευρώπη και οι παροχές οι χαμηλότερες.

• Είναι πρόκληση το ελληνικό κράτος να είναι το μόνο που εξαιρεί τον εαυτό του από την υποχρέωση της συμμετοχής του στην ασφάλιση όλων των εργαζομένων (υποχρέωση που η ίδια η πολιτεία έχει θεσπίσει), όταν μάλιστα με ευθύνη του έχει καταληστευτεί από τις τράπεζες το ασφαλιστικό μας σύστημα κατά 21τρις δρχ. από το 1950 μέχρι σήμερα, λόγω της δέσμευσης με αναγκαστικό νόμο των αποθεματικών του με εξευτελιστικά χαμηλό επιτόκιο.

• Είναι πρόκληση να αντιμετωπίζεται η κοινωνική πολιτική όχι για την εφαρμογή κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά ως εξάρτημα της οικονομικής ανάπτυξης και να λειτουργεί επί δεκαετίες το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα ως φορομπηχτικός μηχανισμός για τη χρηματοδότηση της βιομηχανίας, του τουρισμού, του εμπορίου, των εξαγωγών και εντέλει της πολιτικής των εκάστοτε κυβερνήσεων.

• Είναι πρόκληση να παρέχονται διευκολύνσεις στην εργοδοσία και να μετατρέπονται οι ασφαλισμένοι σε “ασφαλίσιμους”, όταν οι εταιρείες στην Ελλάδα εμφανίζουν υπερκέρδη.

• Είναι πρόκληση τέλος να ζητείται από τους ασφαλισμένους να πληρώσουν τη νύφη των ελλειμμάτων, όταν το 25% των ελλήνων εργαζομένων - και οι 500.000 παράνομοι οικονομικοί μετανάστες - απασχολείται υπό καθεστώς “μαύρης εργασίας”, που σημαίνει μεγάλες απώλειες για Ταμεία. Όταν ακόμη και θεσμοθετημένοι πόροι διαφεύγουν συστηματικά και σε μεγάλη κλίμακα, με απώλειες για το Ι.Κ.Α. που υπολογίζονται σε 400δις κατ’ έτος, ενώ για το σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων σε 1τρις(!!).

<< Προηγούμενη Σελίδα

Επόμενη Σελίδα >>