Εθνικές οδοί, δύσβατα μονοπάτια και κλειστοφοβικά καταφύγια
Δεν μας γοητεύει η ιλιγγιώδης ταχύτητα που είδαμε να αναπτύσσει μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς στις λεωφόρους της εθνικής συναίνεσης, μέσα σε σύγχρονα και ακριβά οχήματα ιδιωτικής χρήσης. Δεν ακολουθούμε την εθνική οδό της υποκατάστασης των κοινωνικών αντιστάσεων, της διαμεσολάβησης και της διεκδίκησης ενός διαχειριστικού ρόλου που περιβάλλεται με το κύρος της επιστήμης. Οι εθνικές οδοί είναι για τους διαχειριστές της εξουσίας, όπου, όπως καταδεικνύει και η πορεία του προέδρου μας, κοστίζουν ακριβά τα διόδια από τις συμπληγάδες του ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου. Άσε που τα ατυχήματα είναι πολύ συχνά θανατηφόρα, όπως εκείνο της αριστεράς τύπου Ανδρουλάκη και Δαμανάκη. Δε μας πείθουν προσπάθειες για προσπεράσεις από "αριστερά", όσο κι αν χρησιμοποιούν ιστορικές φυσιογνωμίες ως τίτλο. Δεν μας αρκούν όμως ούτε τα καθαρά κλειστοφοβικά καταφύγια των κομματικών περιχαρακώσεων για εξασφαλισμένες "επαναστατικές" ονειρώξεις.