Αν η σφραγίδα
των μαζών απουσιάζει από τα
δρώμενα, καμιά διαμεσολάβηση δεν
μπορεί να υποκαταστήσει το ρόλο
τους στην ταξική πάλη. Για αυτό
ακριβώς το λόγο, είμαστε με τους
"αντέχοντες" τις κακουχίες του
αγώνα. Τους καθηγητές, τους αγρότες,
τους συνταξιούχους, τους
λιμενεργάτες. Σ' αυτόν το αγώνα δεν
υπάρχει "ισότιμος" διάλογος, ο
αντίπαλος είναι αδίστακτος και οι
κανόνες του παιχνιδιού
διαμορφώνονται από το συσχετισμό.
Και δεν έχουμε τη διάθεση να
μοιράζουμε γαρύφαλλα στους κάθε
λογής μπάτσους που ορθώνουν
φραγμούς στις διεκδικήσεις μας,
γιατί, όπως κατέδειξαν και τα
πρόσφατα γεγονότα στο θεσσαλικό
κάμπο, με την πρώτη ευκαιρία που θα
τους δοθεί, θα φροντίσουν να
μείνουμε από λάστιχο!
Μέρα με τη μέρα γίνονται όλο και πιο
αισθητές οι συνέπειες της
σύγκλισης, ποιων τα συμφέροντα
εξυπηρετεί και οι τρομακτικές
συνέπειές της στις δυνάμεις της
εργασίας. Οι ταξικοί διαχωρισμοί
διευρύνονται αλλά η κοινωνική
αντιπαλότητα σηματοδοτείται από
τις αντιθέσεις που παράγονται στο
χώρο του κεφαλαίου. Τα πράγματα
είναι προχωρημένα. Τα ξόρκια δεν
φτάνουν. Δεν αρκεί μόνο να
καταγγέλλουμε το Μάαστριχτ και τη
Λευκή Βίβλο, για να αλλάξουν. Πρέπει
να αναρωτηθούμε για εκείνες τις
αθέατες πλευρές της κρατικής
λειτουργίας, που διαμορφώνουν τους
όρους συμμετοχής και συνενοχής, σε
αυτές τις επιλογές, πλατιών
κοινωνικών στρωμάτων και ομάδων.
Πρέπει να αναρωτηθούμε τι
συμβαίνει μέσα στο ίδιο το κράτος,
που αποτελεί συμπύκνωση των
ταξικών συσχετισμών.